Moved to... SYDNEY!

Allereerst: IK HOU VAN SYDNEY!
Ik zeg het je, het is een van de mooiste en beste steden ter wereld! Ik snap niet dat ik het zolang heb uitgehouden in Brisbane, Sydney is zooooooveel mooier en groter en gewoon een wereldstad!

Okeee… en dan nu ten tweede: sorry sorry sorry sorry. Ik had al veeel eerder een blog moeten schrijven, maar met dat fotogedoe van de vorige blog had ik er zo weinig zin in (maar ik heb maar besloten die foto’s er helemaal niet meer op te zetten, ze staan op Facebook als je wilt haha. Ik heb nog wel een album van Byron Bay gemaakt, maar foto’s van de tussentijd gaat het helaas niet meer worden)

Dus… waar moet ik beginnen? Het voelt heel raar om dit nu allemaal te typen, en alle herinneringen weer op te halen, voor mijn gevoel is het alweer een jaar geleden dat ik in Brisbane was. Alsof ik weer een heel ander leven ben ingegaan! Dus mijn excuses als alles niet helemaal klopt, of als de volgorde een beetje raar of warrig klinkt haha.
In mijn vorige blog was het geloof ik nog zo’n 2,5 week tot mijn verhuizing. In die weken heb ik volgens mij niet veel bijzonders gedaan. Uiteraard gewoon dezelfde routine als dat ik gewend was in Brisbane. In mijn laatste weekend daar, hadden we nog een afscheidsdagje met de meiden, want niet alleen ik ging weg, maar ook Brenda en Evy zouden die maand Brissy verlaten! Dit was erg gezellig, ondanks het feit dat ik wel een beetje stiller was dan normaal. Ik weet niet wat het is, maar de week voordat ik ergens officieel wegga ben ik een beetje depri (had ik ook in NL voordat ik naar Aus vloog). Maar dat hoort uiteraard ook allemaal bij het proces van afscheid nemen dus het is ook wel normaal.

Qua afscheid met de familie stond er niet superveel gepland. Ik zou op maandag 5 mei in de avond vliegen, dus op zondag zijn we (zoals gewoonlijk) nog ergens wat gaan eten.

In de weken ervoor had ik ongeveer elke vrije avond zitten knutselen, met als eindresultaat een supermooi (al zeg ik het zelf, haha) foto/herinneringenboek voor de familie. Ook heb ik op maandag nog een paar leuke cadeautjes voor iedereen gekocht. In de avond hebben we met z’n alle gegeten, en na ’t eten heb ik ze alle cadeautjes gegeven! Ze vonden het allemaal superleuk, dus dat was mooi. Ook kreeg ik nog een tas met cadeautjes, voornamelijk Australia merchandise haha zoals vlaggetjes en stickers. Ook kreeg ik een heel mooie theekop (‘zodat ik in mijn nieuwe gezin uit mijn eigen mok kan drinken zodat ik de rest niet hoef te breken’ haha, ja in ’t afgelopen half jaar heb ik veel nieuwe bekers en kommen gekocht voor ’t gezin…)
Op zondag, en de week daarvoor was ik al begonnen met inpakken, maar op maandag had ik alles afgemaakt. Wat een werk zeg! Je moet gewoon je leven van 7 maanden lang opeens weer allemaal in een koffer stoppen! Ik moet dan ook zeggen dat ik 6 stuks bagage had op ’t einde… Totale waarde zo’n 45 kg… Oeps…

Maar goed, maandagavond: tijd voor afscheid! Alex moest naar netbal dus die ging niet mee naar ’t vliegveld, en m’n hostdad bleef ook thuis. Dus samen met Nyomee, Bella en Xav in de auto gesprongen met aaaalle bagage. We moesten wel een beetje haasten, want ik was eigenlijk al best wel laat. Eenmaal op het vliegveld gearriveerd hadden we de auto toch maar geparkeerd zodat ze me tot de gate konden uitzwaaien! Maar in het vliegveld konden we de incheckbalie van mijn maatschappij helemaal niet vinden?! Dus na 10 minuten rondgelopen te hebben, zat ‘ie uiteindelijk aan de andere kant van een andere balie… Maar oke, dus ik met goede moed naar het meisje achter de counter, vertelt ze me doodleuk dat ik te láát ben voor het inchecken. Uh wat?! Zo bleek het dus dat de incheck misschien net 5 minuten was gesloten en ik dus niet meer meekon op mijn vlucht. Ik zal de verdere details besparen maar ik kan wel zeggen dat ik me op dat moment niet super voelde haha. Uiteindelijk heb ik Craig gebeld en heeft die een andere vlucht voor me geregeld, de volgende dag. Dus ik kon weer mee naar huis met Nyomee en de kids, en mocht toch nog een nachtje langer in Brisbane blijven (wat wel een heel raar gevoel was, nadat ik eigenlijk al afscheid had genomen).

Maar nu echt! De volgende dag vloog ik toch echt naar Sydney toe! Ik was deze keer gelukkig op tijd voor mijn vlucht (en had ook van te voren al online ingechekt) dus rond 1 uur ’s middags zat ik in de lucht! De vlucht van Brisbane naar Sydney is trouwens ontzettend mooi, je vliegt eerst een stukje over zee en dan zie je al die mooie riffen (?) van bovenaf. Ook zie je nog de Gold Coast wat ook heel tof is. Anywaaay, zo’n kleine anderhalfuur later landde ik in Sydney!

Nu kon mijn Australië avontuur deel 2 beginnen!
Helaas was er niemand op mij op te pikken van het vliegveld (iedereen was werken, of kinderen ophalen van school etc… was een beetje een rottijd haha). Maar dit was gelukkig geen probleem, Craig zei dat ik gewoon de taxi moest pakken op zijn kosten. Alles zat ontzettend goed mee, mijn bagage was er binnen 5 minuten, en op het gesjouw met 45 kilo na zat ik uiteindelijk helemaal goed in de taxi op naar mijn nieuwe huis!

Inmiddels zijn we alweer een maand verder (wow), en ben ik al helemaal gewend! De eerste 2 dagen waren nog wel lastig. Ging ik dan opeens van een familie waar ik me na 7 maanden zo ontzettend thuisvoelde, naar een gezin waar ik niks wist en kon. Maar gelukkig voelde ik me al snel beter.

In mijn eerste 2,5 week werkte ik nog met Valesca (de Duitse au-pair, die het uiteindelijk geworden was in plaats van mij). Dit leek op het eerste gezicht een superleuke en gezellige meid. Ze heeft me zo ook een aantal plaatsjes in Sydney laten zien, en wat marktjes enzo, en dat was allemaal erg gezellig! Maar ik merkte wel al snel dat er ook een aparte kant aan haar persoonlijkheid zat. Zo kon ze me nogal het gevoel geven dat ik minder was dan haar, en eigenlijk alsof ze ook 0 respect voor me had. En uiteraard was het tussendoor nog wel steeds gezellig, maar op een dag begon ze me de les te lezen over een van de kids, waar de kinderen bij waren (lees: zij schreeuwde half tegen me, waardoor ik uiteindelijk huilend op m’n kamer Craig moest opbellen). Gelukkig begreep Craig me heel goed, en zij dat ik me geen zorgen moest maken, en dat Valesca soms gewoon een beetje apart en hard kon zijn. Ook zei ‘ie dat ik me het niet te veel moest aantrekken, want Jasmina zou in het weekend komen, en Valesca zou vertrekken!
En inderdaad, wat een verschil! Jasmina is heeft een hele lieve, vrolijke en zachte persoonlijkheid! Dat is al veel fijner om mee te werken. Valesca is nu aan het reizen, en komt nog terug voor een paar weken maar dan ben ik geloof ik al weg.

Dus, in deze afgelopen maand heb ik al veel geleerd moet ik zeggen! Ten eerste; wat een weeeeereld van verschil met mijn gezin in Brisbane! Daar was het eigenlijk een stuk aan georganiseerde chaos, maar dat kan je hier niet zeggen. Voor álles (en dan bedoel ik ook alles) zijn wel regels hier. Ook wordt alles nauwkeurig opgeschreven (van weekplanningen, tot uren die we werken, tot het avondeten van de komende twee weken, van wie er afgelopen week verkouden was, je kan het zo gek niet bedenken). Daarnaast is Craig ook nog eens een schoonmaak- en opruimfreak haha (Jasmina en ik waren allebei een beetje ziek, en vervolgens mochten we allebei niet in de keuken komen en ongeveer elke 10 minuten onze handen wassen hahaha). Maar, het zal jullie ontzettend verbazen… Ik vind het eigenlijk wel heel relaxed zo! Ik weet precies waar ik aan toe ben en wat ik moet doen en hoe alles moet! Ik merk het zelfs al in mijn kamer, ik wil eigenlijk alles opruimen en schoonmaken haha. Misschien kom ik dan toch nog terug als een heel ander mens… Maar moet wel zeggen, dat we ons hier soms meer als een dienstmeisje voelen dan een au-pair. Aangezien we echt álles moeten doen (ontbijt, lunch en dinner verzorgen, stofzuigen, keuken opruimen, was doen en bedden opmaken – ja, ook Craigs – lezen met de kinderen, badkamers schoonmaken, slaapkamers opruimen, etc. etc. etc. Eigenlijk het hele huishouden haha).

Over het algemeen is het erg leuk hier. Maar je merkt nog wel vaak de nasleep van het overlijden van Emily. Naast uiteraard veel foto’s, wordt er ook nog regelmatig over gepraat (wat ook heel goed is uiteraard!) Zo was het laatst ook Moederdag, en Lily had een tekening van haar moeder gemaakt, en liet die ook vervolgens zien aan haar oma op Skype (Emily’s moeder). Die vond het prachtig, maar je hoort en voelt gewoon de pijn. Af en toe wel even slikken.

Met de kinderen gaat het ook goed! Uiteraard wel heel anders om van een 3 en 5 jarige naar 5,7 & 9 te gaan! Ik zal wel even een voor een hun karakters een beetje beschrijven.

Lily (5) is een ontzettend lief vrolijk meisje. Wat we hier altijd zeggen: “If you love Lily, she will love you even ten times more” wat ook echt zo is! Ze komt vaak op me afgerend, en houdt erg van knuffelen. Verder vindt ze het leuk om te tekenen, op de piano te spelen, Uno te spelen (en mij eigenlijk altijd te verslaan, hoe hard ik ook m’n best doe) en trampoline te springen. Maar ze is ook erg gevoelig, zoals vanavond, was ze zo moe dat ze een beetje jammerig wordt. Dan huilt ze over alles, en dan probeer je d’r te troosten en dan zegt ze bijvoorbeeld “I miss mummy,” en “but mummy is not here”. Dan moet je zelfs even je tranen wegslikken, en haar vertellen dat mummy een ster in de lucht is, die altijd over haal zal waken.

Ollie/Oliver (7) Is een hele vrolijke en speelse jongen! Hij vindt het geweldig om met je te stoeien en worstelen en kussengevechten te houden! Hij speelt drums en piano, en is ondanks dat hij nooit echt zin heeft in z’n huiswerk, wel heel erg slim. Zo gaat ‘ie op maandag naar extra huiswerkklas omdat hij zich anders verveelt haha. Maar voorlopig vindt hij spelen nog veel leuker.


Will/William (9) is ongeveer de apartste 9-jarige die ik ooit heb gezien. Hij is ontzéttend slim (vaak slimmer dan ik, wat ik eerlijk gezegd niet uit kan staan), houdt van lezen, huiswerk maken, naar Harry Potter boeken luisteren (hij heeft alle Harry Potters op z’n 5^e al uitgelezen), leren, scheikundige dingen doen, koken, en als klapper op de vuurpijl heeft hij in een restaurant liever een kaasplankje als toetje. Verder is het bij hem erg belangrijk dat je hem het gevoel geeft dat ‘ie speciaal en onafhankelijk is, en dat ie zelfstandige dingen mag doen.


Uiteraard heeft het overlijden van hun moeder effect op de kinderen, vooral bij de jongens (die uiteraard ouder zijn en het daarom misschien bewuster hebben meegemaakt). Ollie heeft een soort van verlatingsangst, en kan eigenlijk niet slapen zonder dat z’n vader bij hem ligt, of gedag heeft gezegd. Will heeft denk ik een soort bindingsangst. Hij kan ontzettend rot of brutaal doen tegen de au pairs, hoe goed we het ook bedoelen. Waarschijnlijk omdat hij weet dat we toch weer weggaan, en hij weet hoe het voelt om iemand te verliezen van wie je houdt.
Maar meestal zijn het drie ontzettend vrolijke en gezellige kinderen, en het blijven kinderen, met heel veel spelen en af en toe kattenkwaad!

Maar goed, nu mijn vrije dagen! Eigenlijk ben ik elke dag overdag vrij, van zo’n 9:30 tot 14:30 (als ik een ochtendshift werk). In de eerste paar dagen nam Valesca me mee naar een aantal plekjes en martkjes zoals ik al zei. Ook heb ik Bondi Beach bezocht (wooo!) en of coourrrrse het Opera House en de Harbour Bridge gezien. Verder heb ik meestal in de weekenden gewerkt, maar dan was ik op vrijdag en/of maandag vrij. Ik weet niet precies de volgorde meer van alles (oeps) maar ik heb onder andere een Duits meisje ontmoet! Ze heet Julia en ze is echt een lieverd! De eerste keer zijn we samen naar Manly (een strand in het noorden) geweest, met de ferry. Dit was erg gezellig, en ook zo ontzettend mooi om met zonsondergang de haven van Sydney weer binnen te komen varen! Wauw.
Ze woont niet ver van mij, 5 minuutjes met de bus ongeveer. Haar suburb (Paddington) bestaat eigenlijk uit een lange straat met leuke winkeltjes en restaurantjes. Dus al een aantal keer ben ik die kant op gegaan en hebben we lekker sushi geluncht, of Max Brenner als toetje gehad hmmmm.
Ook ben ik met haar en 2 vriendinnetjes van haar, Liesa en Stéphanie, mee uitgeweest, wat ook erg gezellig was! We gingen naar een toffe club, die ook een poolbar hadden wat wel ontzettend gaaf was. Zo’n zwembad in het midden van de ruimte, en dan openlucht.
Ook was op een vrijdag Brenda in Sydney! Jeeeeeh! Ze is klaar in haar gezin in Bris, en is nu aan 't reizen met een vriendinnetje uit NL (Mandy). Ik heb hun gemeet in de stad, en Melissa kwam ook nog gezellig. We hebben toen lekker bij Vapiano gegeten, Vivid bekeken en geëindigd bij Max Brenner (hoe kan het ook anders haha). Het was superleuk om Bren weer te zien, maar ook heel gek!
Vorig weekend waren de kids uit logeren, dus hadden Jasmina en ik ongeveer het halve weekend vrij! We besloten om lekker uit te gaan, en toen we Craig vertelden dat we even wat drank wilde halen, haalde hij even de hele voorraadkast leeg voor ons (lees: Jack Daniels, vodka, Bacardi, likeur). Dat we dat wel mochten drinken want hij kon het toch niet in z’n eentje op!!! Hahaha. Deze keer zijn we naar een soort bar/club gegaan, half in de open lucht, in Darling Harbour (een van de havens denk ik? Hebben ze verder allemaal dure restaurants en een aantal barren en clubs). Dit was ook erg gezellig! En deze stad blijft me steeds maar weer amazen (sorry, er wás gewoon geen goeie Nederlandse vertaling voor dat). Zoooo mooi, zooo groot, zoooo veel mensen, zooo levendig, gewoon WAUW! En dan lopen de jongens steeds maar te zeuren dat ze de stad haten en liever op een boerderij willen wonen. HAHA daar zit een steekje los.
Ohja, weer even een flashback: met Valesca’s verjaardag gingen we naar een suuuuuperchic (en duur kuch) restaurant. Zo’n ronde, die in één uur 360 graden ronddraait zodat je de hele stad ziet! Het eten was ook zoooo goed en het uitzicht was zo mooi (ondanks dat het Opera House niet verlicht was, omdat ze lichten aan het testen waren of zoiets, vanwege het Vivid Festival, dat is een soort 3weeks lichtfestival hier in Sydney).

Maaar oke… dat was het denk ik wel voor vandaag. Komend weekend ben ik alleen thuis, want het gezin en Jasmina gaan een weekendje weg. Opzich niet heel erg, rustig slapen en doen waar ik zin in heb jeej! Maandag is Sanne in Sydney (vriendinnetje uit Brisbane) en dan gaan we samen een soort cruise doen door de havens, waardoor we heel goed alle verlichte gebouwen kunnen zien ivm het Vivid Festival!
En verder… ja de verdere plannen voor de toekomst komen wel weer in mijn volgende blog!

Heeeeeel veel liefs en kusjessssss

PS: Kijk in mijn fotoalbums voor nog veeeel meer foto's!

"It's like an angel..."

PS: ik wilde zoals gewoonlijk foto's toevoegen maar het hele programma wilde écht even niet meewerken dus dat doe ik later wel.... In elk geval hier het verhaal.

Oh oeps…. Voor mijn gevoel is het 2 weken geleden dat ik voor ’t laatst een blogje had geschreven, dit blijkt alleen 2 maanden… (WAT? De tijd vliegt?! Voor ik het weet sta ik weer op Schiphol). Mijn diepste excuses hiervoor haha.

In de tussentijd is er uiteraard veel gebeurd, onder andere mijn 5 maanden en 6 maanden jubileum (weg van huis & bij het gezin haha…) Vandaag namelijk ben ik ook precies 6 maanden bij het gezin, zolang als mijn contract liep dus eigenlijk.

Laat ik maar als eerste beginnen met de plannen voor de toekomst voordat ik het hele verleden bespreek. Ik ben nog steeds bij de Cooper family en hier zal ik ook nog blijven tot begin mei. En dan… rond 4/5 mei zal ik verhuizen naar Sydney! Hoe ongelooflijk het ook klinkt, maar ik zal nog voor 2,5 maand gaan aupairen bij de Stafford family, weet je nog, het gezin waar ik als eerste contact mee had en die uiteindelijk voor een andere aupair kozen (zie een van mijn eerste blogs). Ik heb hier superveel zin in en het lijkt me ook heel leuk om nog een andere stad (en dan wel Sydney wow) te ontdekken J. Aan de ene kant vind ik het lastig om dit gezin te verlaten, wat wel echt mijn familie is geworden en waar ik me helemaal thuis voel. Maar aan de andere kant ben je op een gegeven moment ook wel weer toe aan iets nieuws… Dusss waarschijnlijk is mijn volgende blog vanuit Sydney (en met mijn tempo al helemaal).

Maar goed. Om maar even heel ver terug in de tijd te gaan… Het eerste weekend wat ik me kan herinneren na Melbourne was Future Music Festival! Dit was in één woord geweldig! In de ochtend was ik eerst naar Brenda gegaan waar we ons even hadden klaargemaakt en toen rond een uur of 1 ontmoetten we Sylvia en Evy op het terrein. Al snel daarna begonnen de eerste acts al en het was echt super tof. Het was wel erg warm maar dat maakte ook allemaal niet uit. De hele dag door hebben we op verschillende podia Martin Garrix, Naughty Boy, Rudimental, Hardwell, Deadmau5 en nog veeeel meer gezien & ook superveel leuke mensen ontmoet! Het ging op het terrein door tot een uur of 10 ’s avonds en daarna zijn Brenda en ik nog uitgegaan in The Valley (uitgaansgebied van Brisbane) tot in de vroege uurtjes haha. Uiteindelijk dus wel meer dan 16 uur achter elkaar doorgefeest. En het was heeeerlijk. Ik was hier ook eindelijk wel eens aan toe na ongeveer elke vrijdag- en zaterdagavond te moeten werken… De volgende dag met Bren naar de stad geweest om daar onze brakke koppen weg te eten met sushi en Hungry Jack’s haha.

Het weekend daarop was Femke’s laatste weekend als aupair in Brisbane… Dit hebben we gevierd (?) door haar een afscheidspicknick te geven op Southbank. Dit was wederom erg gezellig met alle Dutchies, en als afsluitertje hebben Denise en Brenda nog een filmpje bij mij gekeken thuis.

Het weekend daarop ben ik naar North Lakes gereden naar Denise toe, waar we een suuuper lekker dagje hebben gehad. Bij haar thuis in de jacuzzi en aan het zwembad, en nog naar het strand bij haar in de buurt. Met als afsluiter in de avond film gekeken en gedineerd bij de sushitrain! Yum!

Op 18 maart was het Bella’s verjaardag! De kleine meid werd 5 jaar, maar naast een verjaardags ontbijt en cadeautjes was het niet veel bijzonders… Ik had haar een stijltang gegeven (vond Nicholas minder leuk, hij vind dat Bella op een eng kindmoordenaartje lijkt met stijl haar… ok dan) en ze had oa een viool gekregen van haar ouders (omdat ze het geluid zo mooi vind wilde ze het leren spelen… ahw).

Verder in die week ben ik naar de Dutch Shop geweest, dit is een klein winkeltje op zo’n 20 minuutjes rijden van mij. En wat was dat leuk! Het stelde niet veel voor, maar ze hadden echt alles! Ik heb ook lekker ingeslagen met pepermunt, groene thee, stroopwafels, drop, Zwitsal body lotion, muisjes en Napoleons hihi.

In het weekend zijn Denise en ik naar The Valley gegaan om onze tattoo te laten zetten! We hadden het er die week daarvoor al over dat we het wel heel graag wilden maar besloten toch nog een weekje te wachten haha. Ik heb ‘no worries’ op de zijkant van mijn pols, en dat staat voor Australië en mijn tijd hier. Aangezien elke Australiër dat wel 10x op een dag zegt, en het ook wel een hele mooie gedachte is eigenlijk, gewoon geen zorgen. Zo is het leven hier ook heel erg, niet te veel stressen, laid back, en wat vandaag niet kan komt morgen wel. Denise heeft het woord ‘Joy’ op dezelfde plek.

In het weekend van 30 april was Femke weer even terug in Brisbane na het reizen met haar zus, omdat dit haar echte échte laatste keer was in Brisbane en Queensland besloten we om met de ras Dutchies (haha, Sylvia, Brenda, Femke, Evy en ik) te roadtrippen naar Byron Bay. Hier was het 1 uur later, omdat het in New South Wales ligt (zelfde staat als Sydney) en daar doen ze wel aan zomer- en wintertijd (raar land, ja ik weet het). Het was ongeveer zo’n anderhalf/twee uur rijden. Ik ben trouwens echt verliefd geworden op dit plaatsje! Wat ontzettend mooi, relaxt en laid back! Het ligt ook vlak aan het (supermooie, grote, uitgestrekte) strand en er is 0 hoogbouw te vinden. Het dorpje bestaat ook eigenlijk uit 1 straat vol met leuke winkeltjes en koffietentjes en dat soort dingen. Precies groot genoeg. Op zondag hebben we gewoon een beetje rustig aan gedaan, en beetje over het strand gelopen en het plaatsje verkent. Omdat we in een hostel sliepen, sliepen we ook met andere mensen op de slaapzaal en met die meiden besloten we ons welkomstdrankje te verzilveren die je kreeg van het hostel! Dit was heel gezellig, en toen zijn Brenda en ik samen met de Britse Hannah (een van onze roommies) nog naar de bottleshop gegaan en daar hebben we 2 boxes of goon gehaald (de goedkope wijn, uit een doos haha. Hannah vertelde dat iedereen dat hier drinkt als ze 14 zijn, beetje zoals wij Breezers drinken), maar het was gewoon normale wijn en goedkoop dus dat was goed. We zaten in ons tuintje van onze kamer en toen kwamen er ineens nog allemaal andere Denen, Noren en Britten binnen lopen. Helaas werden we uit het hostel gezet omdat het na 10en stil moest zijn (de gozer van de “security” staff kwam binnenlopen, en uiteraard vraag ik hem om onze ‘alcoholic club’ te joinen, om er vervolgens achter te komen dat hij bij de crew hoorde, en je uiteraard geen alcohol mocht drinken in het hostel… oeps haha. Gelukkig zijn we in Australië dus kan er alleen maar om gelachen worden door iedereen).

Toen zijn we maar met z’n alle uit gegaan, naar een soort halve openlucht club, wat ook heel leuk was. We zijn geëindigd op het strand, en hebben zelfs nog even een nachtduik genomen terwijl de maan weerspiegelde op het natte zand en de vuurtoren zijn licht rondzwaaide, dat was wel heel bijzonder.

De volgende dag zijn we naar het lookoutpoint gegaan (waar de vuurtoren staat), en daar bevind zich ook het meest oostelijke puntje van Australië. Dat was toch wel heel bizar! Het leek net of je naar het einde van de wereld keek, zo de oneindige zee in. We hebben zelfs nog dolfijnen gespot! Vervolgens zijn we doorgereden naar Nimbin, wat echt hét hippieplaatsje van Australië is. Het lijkt wel of de tijd er heeft stilgestaan. Ook staat het er bekend om haar wietgebruik haha. Ongeveer alles daar heeft ermee te maken. We hebben hier geluncht en een klein museumpje bezocht. Toen was het alweer tijd om aan de terugreis te beginnen. Onderweg zijn we nog gestopt aan de Gold Coast en hebben we nog even op het strand gelegen, en in Surfers Paradise hebben we nog een beetje avond maar we hadden allemaal niet zo super honger. En vervolgens was het toch écht tijd om afscheid te nemen van Femmie, die ik ook pas waarschijnlijk weer in Nederland zie. Dit is toch wel een heel bizarre gedachte… maar gelukkig is Nederland zo klein, dus we zullen elkaar sowieso nog wel zien! Fem, je was een super toevoeging aan mijn Australië adventure, en ben blij dat we vriendinnen zijn!
Het weekend daarop maar weer rustig aan gedaan, lekker naar de film in Southbank met Brenda, Ieke en Evy. De film Ride Along gezien, wat heel hilarisch was haha. Om de traditie maar voort te zetten, de week daarna op zondag maar weer naar de film, maar nu eindelijk naar Divergent! Ik had het boek gelezen in de weken ervoor en de film kwam hier pas op 10 april uit! Het was super om hem eindelijk te zien, er waren wel een aantal dingen anders dan in ’t boek maar dat maakte het niet minder leuk. De dag geëindigd in San Churro’s waar we aardbeidjes in gesmolten chocola namen en verse muntthee! Dat schijnt dus trouwens helemaal niemand te drinken hier. We vroegen of ze muntblaadjes hadden. Dat hadden ze gelukkig, en toen we vroegen of we dan gewoon heet water erbij mochten keken ze ons een beetje vreemd aan… Maar ze begrepen ons gelukkig helemaal goed en wij waren allemaal gelukkig met onze muntthee haha!

De volgende dag, op maandag, ben ik weer naar North Lakes gereden, deze keer om op ziekenbezoek te gaan bij Denise… Ze is al een tijdje niet lekker en ik heb d’r naar de dokter gereden, waar ze te horen kreeg dat ze misschien wel glandular fever heeft (pfeiffer)… Dit zou wel heel rot zijn, maar ze is nu bezig met bloedonderzoeken enzo.

Rond een uur of half 5 ben ik naar het vliegveld gereden om Brenda op te halen die in Cairns was geweest. We hebben samen in Paddington (superleuke buurt in Brisbane) nog gegeten bij een Italiaans restaurant gerund door superleuke Turken haha. Brenda was hier al eerder geweest dus we hebben nog lang met al die mensen zitten kletsen en kregen nog allemaal thee en toetjes, en uiteindelijk hoefden we niet eens te betalen! Superlief, en mooi meegenomen natuurlijk haha we zaten allebei bomvol!

Ook heb ik de afgelopen tijd veel dingen met de kids gedaan. Op donderdag en vrijdag bracht ik ze altijd naar school, en ik haalde ze de hele week. Op de dagen dat ik alleen Xav had, spraken we wel eens met of bij Brenda af, dan konden hij en Willem (haar 3jarige) lekker spelen en wij lekker kletsen! Zo hebben we ook een leuke speeltuin ontdekt bij de Powerhouse in de buurt. Verder gaan we nog geregeld naar Southbank en Wynnum, wat ik ook nog steeds een heerlijke plek vind! De kinderen vinden het ook geweldig, met een grote speeltuin, strand en natuurlijk zwembad. Hebben Bren en ik vanochtend zelfs nog afgesproken met de kids! Ik weet zeker dat ik ze allebei heel erg ga missen… Vooral Bella, die wel eens met uitspraken komt als “we’re really best friends” en “you’re my sister” en “I love you!!!!!!”

Nu hebben de kids net 2 weken vakantie gehad, waarvan Bella een week in Melbourne was weer. Na ’t weekend beginnen alle scholen weer dus dan komt er weer iets meer routine haha, misschien wel goed voor de laatste 2,5 week.

Verder zijn we vanavond uiteten geweest, een supermooi en gezellig restaurant aan ’t einde van de uiterste pier, met veel seafood. Het was erg lekker, maar toen ik zei dat ik het zo lekker vond “it’s like an angel pissing on my tongue” keken ze me allemaal een beetje raar aan. Dat was geen Engelse uitdrukking, dat blijkt maar weer…….

FIJN PAASWEEKEND ALVAST IEDEREEN! (Hier waren vandaag, Goede Vrijdag alle winkels dicht en mochten we geen vlees eten? Apart…)

Veeeel liefs en kusjes

Melbourne! And the time before...

Hi!

Zo, dat is alweer een tijdje geleden haha. Sorry, maar er was ook niet heel erg veel boeiends te vertellen, en wilde eerst nog voor Melbourne een blogje schrijven, maar ja, je kent me, dat kwam er natuurlijk weer niet van.

Maar goed, op vrijdag 24 januari was het eerst tijd voor Avicii! Het was heel dicht bij het centrum, en het was een soort heuvel aan een rivier. Beneden stond dan de stage, en bovenaan kon je dan je drankjes kopen en naar de wc’s enzo. Omdat het dus afliep, kon je zelfs als je helemaal achteraan (bovenaan) stond, het nog steeds goed zien. We hebben echt genoten, en het was echt supertof om het mee te maken! Ook hadden we een soort bandana gekocht met Avicii erop, en Evy en Brenda ook nog een shirt.Het was echter wel superdruk, en we stonden best wel vooraan, dus toen hij al zo’n anderhalf uur aan het draaien was besloten Brenda en ik om maar een beetje rond te lopen, nog een drankje te halen, en het hele evenement maar van een ander perspectief te bekijken, wat ons ook echt een super einde van de avond gaf (“Hey Brother” was de openingsact, en “Wake Me Up” het einde, wauw). We hebben echt een hele toffe avond gehad, en waren heel blij dat we alsnog kaartjes hadden kunnen krijgen!

De zondag daarop was het Australia Day! Dit is een feestdag die is ontstaan (na enig onderzoek) omdat op deze dag (26 januari 1788) Australië ontdekt werd. De Aboriginals (oorspronkelijke inwoners van Australië) waren echter niet zo blij met deze inval, en noemen deze dag daarom Invasion Day. Maar goed, dit is in elk geval een vrije dag (deze viel wel op een zondag, maar hier hebben ze de uitmuntende regel om als een nationale vrije dag in het weekend valt, om dan de volgende dag ook maar vrij te geven. Dus op maandag was ook iedereen vrij, helaas was dit natuurlijk geen uitzondering voor mij. Helaas.)
Voor veel Australiërs staat deze dag in het teken van barbecueën en drinken met familie en vrienden. Ook wordt iedereen op deze dag ineens enorm patriottistisch met allerlei merchandise in Australische vlag-sferen, rood, blauw, wit, en ook vooral goud en groen (wat oranje voor ons is, is goud en groen voor hen).

Anyway, de bar van mijn ouders organiseerde wat, dus gingen we daar met een aantal vriendinnetjes heen. We hebben daar heerlijk cocktailtjes gedronken en (gezwijmeld, ehhhh) geluisterd naar een (cute ehhh) goede live artiest. Daarna besloten we naar Southbank te gaan, waar zich vanaf de rivier een vuurwerkspektakel zou voordoen. Dit was heel mooi om te zien, en ook draaiden ze leuke (Australische haha) muziek. Dit duurde zo’n 15 minuten, en toen was het ook klaar. Als afsluitertje hebben we nog lekker bij San Churros gezeten en (Brenda en ik dan) lekker gechocoladefondued (dit is geen woord?)
Ik moest daarna met de trein terug, want de bussen rijden niet meer zo laat, maar helaas had m’n hostdad gedronken, en lag m’n hostmum al te slapen, dus mocht ik mooi 5km gaan lopen vanaf het treinstation. En ik kon kiezen uit Cannon Hill Station, of Murrarie Station. Omdat Murrarie net een stukje dichterbij was (misschien 500m) koos ik daarvoor. Wat ik beter niet had kunnen doen. Het eerste stukje om op de grote weg te komen, bestond namelijk eerst uit lege kantoorgebouwen en garages (ok, daar kon ik nog mee leven, wel eng, maar verder niks aan het handje) maar toen ik eenmaal het bruggetje over was, was het een oneindige weg, met aan mijn linkerkant donker bos, en aan mijn rechterkant weilanden en moerassen, en dat is in het donker ook niet zo leuk om langs te lopen. Gelukkig was er wel straatverlichting, genoeg om de dode slangen en padden op de weg te zien liggen. Hooray! Ik zal ook maar bekennen dat ik deze weg alleen maar heb gerend omdat ik superbang was haha. Er zaten ook veel bochten in, dus pas in de laatste 500m kon ik de grote weg pas zien… Maaaar, no worries, ik ben uiteindelijk veilig thuisgekomen. Uiteindelijk (paar trauma’s, angstzweet en vetverbranding verder).

De volgende dag op maandag, was Nadine ook vrij, en zijn we samen wezen surfen in Surfers. Dit was heel gezellig, en we hebben ook een paar goeie foto’s kunnen maken dus dat was ook geslaagd.

De rest van de werkweek was niet heel bijzonder. Was op zaterdag nog met de kids (ja, alle kids! Ook Al!) naar Southbank geweest, wat ook een gezellig dagje was! Lekker beetje op ’t strandje gelegen, gezwommen, froyo’s&sushi gegeten, je weet wel, beetje wekelijkse kost…

Op zondag hield Toro hun eerste editie van Tarantism, wat een soort feestje moet worden elke eerste zondag van de maand met dj’s enzo. Het was inderdaad nog best druk, met lekkere muziek en we hebben met de meiden lekker cocktailtjes gedronken en hapjes gegeten. Daarna wilden we eigenlijk nog uit, maar we waren toch best moe, dus ben ik met Sylvia meegegaan en hebben we gewoon een sleepover gehouden haha.


De week die daarop volgde was helaas wat minder (misschien daarom ook geen zin gehad om te schrijven?). Ik noem het maar mijn zwarte week hierzo haha. Ergens die week (weet niet eens meer welke dag) had ik met thuis geskyped, en niet zo leuk nieuws te horen gekregen. Gelukkig kan je er over Skype wel goed over praten, en daarna nog over Whatsapp, maar het is niet hetzelfde als thuis zijn om even een dikke knuffel te geven. Dit volgde tot een aantal huilbuien en stress. En laat ik deze week nou ook nog eens voor het eerst in de grote witte auto hebben mogen rijden. Ik zou de kids naar school brengen, en Nicholas zat naast me. Het was echter een enorm ding (4WD), en dan ook nog eens een automaat. Oftewel, heel erg wennen. Ik wist dat we nog een vriendinnetje van Alex moesten ophalen voordat we haar zouden droppen op school, maar wist niet precies waar dat was. En opeens zegt Nicholas, doelend op een meisje dat naast de weg staat in hetzelfde uniform als Al, “we have to pick up that girl,” Daar kwam die een beetje laat mee, en ik was bang dat we haar voorbij zouden rijden, dus in een reflex gooi ik half mijn stuur om naar links, want we zaten niet op de goeie baan. Maar er zat nog een auto tussen, en omdat ik absoluut nog niet wist hoe deze nieuwe rare automaat werkte, aangezien we nog geen 3 minuten aan het rijden waren, kon ik het tij ook niet meer keren… (ofzo…) Helaas, boem pats, onze spiegel eraf, en de auto in kwestie een aantal krassen. Ja dat was wel even schrikken ja, half in shock ben ik op de bijrijdersstoel gaan zitten en heeft Nicholas het werk verder gedaan na de papieren te hebben ingevuld. Heb de halve weg in stilte zitten janken, ik voelde me echt zo rot. En uiteraard omdat het een man is, vroeg Nicholas ook niet even of het wel ging, en dat het oké was. Gelukkig konden we wel een beetje lachen toen hij vertelde dat de man die we hadden aangereden vandaag net voor het eerst in z’n nieuwe auto was gaan rijden… Haha oepsie. Uiteindelijk bleek trouwens niet dat we dat meisje moesten oppikken, maar pas de volgende straat erin moesten. Miscommunicaties to the max.

Maar goed, dat was mijn zwarte week, deze gelukkig wel leuk afgesloten in Surfers Paradise met een aantal meiden (ja, alweer), met zelfs nog een paar golfjes gepakt met Brenda (incl. onze hilarische pogingen om samen op één board te staan. Is toch lastiger dan het eruit ziet was onze conclusie…)


En maandag 10 februari was het alweer een mijlpaal, 4 maanden weg van huis!

Op woensdag had ik alvast wat Valentijns verrassinkjes gemaakt die ik in de lunchboxes van alle kids zou stoppen! Hierin zaten wat snoepjes, en een kaartje eraan met ‘Happy Valentines Day! Xxx Iris’.

Op vrijdagochtend snel tussen hun lunch verstopt haha. In de middag was ik met Nyomee mee naar het restaurant, en daar heb ik nog een stuk of 50 ander soort Valentijns verrassinkjes gemaakt, die ze in de avond aan de gasten zouden geven. Dit bestond uit een kaarsje met 4 bonbons in een soort cupcake vormpje. In de avond ben ik met alle kids nog gezellig ‘uit eten’ geweest, bij een goed burger restaurant in Carindale, wat ook gezellig was zo met z’n viertjes! Verder was het een week waarin Bella opvallend veel (heftige) bloedneuzen kreeg, die krijgt ze wel vaker, maar dit waren er echt een aantal per dag, en dan zo’n 15 tot 20 minuten lang, dat het eruit stroomde… Hmmm. Ook vertrouwen ze me gelukkig wel de rode auto toe, en mag ik daarin nu ook kids naar school brengen en halen! We hebben even 2 extra zitjes gekocht, en nu zijn allebei de auto’s voorzien van kinder-uitrusting!


En toen, op zaterdagochtend was het eindelijk zo ver… Melbourne! De wekker ging al akelig vroeg, want we vlogen om kwart over 8. Dat betekent rond 7u op het vliegveld staan, wat inhield dat Nadine al om 6:45 voor de deur stond… Het inchecken en alles verliep erg soepel en voor we het wisten zaten we al in de lucht. Ook de vlucht was prima, zo’n 2 uurtjes vliegen, en rond 12u stonden we dan echt in Melbourne (uurtje tijdverschil). We besloten geen tijd te verliezen, en gingen gelijk uit het vliegveld door naar de Queen Victoria Markets (excuus, Vic Markets, de busdriver begreep al niet waar we het over hadde). Deze zijn heel bekend, en het was ook erg leuk om daar een beetje overheen te struinen. Op zich was het niks nieuws, het leek heel erg op marktjes die je overal in Azië hebt, alleen dan misschien iets groter en ook overdekt. Na een lekkere sushi (of course) begon onze wandeling naar het hostel. Als je een kaart van Melbourne ziet, lijkt het net een ruitjespapier, zo strak en georganiseerd zijn alle straten. In principe hoefde we namelijk alleen maar naar beneden (het zuiden) te lopen en dan kwamen we er bijna vanzelf. Na een paar keer een beetje links te hebben aangehouden om zo toch door het echte centrum te lopen kwamen we eindelijk bij het hostel aan, ’t was nog best een lange wandeling… Het centrum was heel mooi en leuk om te zien, je zag gelijk wat voor soort stad het was. Heel levendig, en barstend van de cultuur, kunst, muziek, eettentjes etc. We zijn onderweg nog een museum ingelopen, langs de graffiti muren geweest, de ‘hoofd’ winkelstraat uitgelopen en nog wat marktjes bezocht. In het hostel hebben we onze spullen in de kamer gedropt, en heel even beetje uitgerust, en toen het een beetje begon te schemeren wilde we graag naar het Skydeck, waar je op kon voor een uitzicht op de stad. Dit was ook supermooi en tof om te zien! Het was wel een beetje bewolkt, waardoor het niet echt een duidelijke zonsondergang was, maar het gaf wel een mooie soort oranje roze gloed. Het uitzicht was echt breathtaking en nadat we onze fotorolletjes vol hadden geschoten (joke, gewoon digitale camera’s hier), hebben we echt nog misschien een half uur gewoon naar buiten zitten kijken. Daarna waren we eigenlijk bekaf, dat we na een kort wandelingetje maar gewoon naar bed zijn gegaan, waar ik nog een beetje probeerde te lezen maar mijn ogen konden zichzelf niet open houden haha.


Ook de volgende dag stond weer in het teken van vroeg uit de veren, aangezien de Great Ocean Road, incl. 12 apostles op de planning stond. Om 7:30 werden we van het hostel opgehaald, en rond 9u ’s avond waren we weer thuis! Ook dit was een geweldige dag, waarin we ongeveer alles hebben gezien (The Great Ocean Road incl. de ‘poort’, wilde koala’s en walibi’s, een soort jungle met immens grote bomen met een bladerdek waardoor 5% van de zon maar de grond raakte, 7 apostles – sorry, de andere 5 waren ingestort -, en nog meer eindeloze kliffen en stranden en rotspartijen. Het was echt één en al sightseeing, maar wel heel erg de moeite waard! We hadden ook een ontzettend leuke gids, die ons ongeveer over elke zandkorrel nog wel iets kon vertellen. Wat opvallend was, is dat het echt daadwerkelijk een stuk kouder was, vooral vergeleken met Brisbane. We liepen de hele dag in korte broeken, en soms zelfs nog in dikke vesten! En moet toegeven dat we af en toe nog hebben staan rillen ook (bij 20*C, sorry, maar je moet wat als je gewend bent aan 35*C en altijd warm klam weer… Real Brissy girls already!) Ook dit was weer een hele vermoeiende dag, maar wel echt zooo leuk!


Op maandag vlogen we aan het eind van de middag alweer terug naar Brisbane, en rond 10u moesten we uitchecken. We zijn eerst nog even de stad in geweest, rustig ontbeten en nog iets meer rondgelopen en gekeken dan op zaterdag. Vervolgens weer terug naar het hostel, want een oude buurjongen van Nadine die ook tijdelijk in Melbourne woont zou ons oppikken, en naar Brighton Beach rijden (waar de famous beachhouses te vinden zijn). Na enig gezoek, en veel Duitse woorden verder, kwamen we daar aan. Dit was wel grappig om te zien, smal strandje en dan wel met meer dan 100 kleine huisjes op een rijtje, geverfd in allerlei gekke kleuren en patronen. Ook kon je vanaf hier best goed de stad zien, wat ook wel bijzonder was. Maar aangezien dit geen plek was waar je nou nog de hele dag kon doorbrengen, besloten we om nog naar Luna Park (klein pretparkje, met oudste achtbaan van de wereld) en een gek casino te gaan. Het een was gesloten, maar had wel een spectaculaire ingang, en het ander was meer voor de lol (aangezien dat echt zo’n super rijkelui’s casino was, het was ook echt gigantisch, en heel chic). Maar we kregen wel een gratis Gold Card met gratis 5$ erop, dus die konden we mooi vergokken.


Vervolgens zijn we rustig naar het vliegveld gebracht (chill) en hebben we het vliegtuigje teruggepakt naar Brissyyyy. Het binnenlands vliegen is hier trouwens zo simpel, echt alsof je de trein pakt. Je hoeft door 1 douane heen, en ze checken 0x je paspoort, of de naam op je ticket!

We kunnen in elk geval terugkijken op een super geslaagd maar ook vermoeiend weekend! Ben heel blij dat we zijn gegaan, en dat ik nu ook een andere stad heb kunnen zien. Wat echt totaal anders was dan Brisbane! Maar toch was het terug in Queensland wel weer het gevoel van thuiskomen wat ook wel heel fijn is haha…

Verder was deze week niet heel bijzonder. Heb vandaag (vrijdag) toen de kids op school zaten met Brenda afgesproken in een speeltuintje waar haar jongste kon spelen, en wij lekker kletsen, wat toch heel gezellie was! Ook hebben we het nog gehad over wat we willen doen ná au-pairen… En dingen als misschien nog eventueel werken in Nieuw-Zeeland/Melbourne sluiten we niet uit. Dat klinkt allemaal super maar moeten we allemaal nog uitzoeken… Maar de plannen zijn er in elk geval!


Hierrrr nog wat foto's van mijn telefoon, in collages! Wel wat veel deze keer...







XOXO tot de volgende keer!

"In the end, we only regret the chances we didn't take"

Hallooo.

Ja daar ben ik alweer. Ik moet nu verder gaan vanaf zaterdag 4 januari, dus laten we dat maar doen.

Op die zaterdag was ik natuurlijk zo brak als wat, gebroken nacht, hele vlucht achter de rug, dus die heb ik lekker rustig aan gedaan. Ondanks dat heb ik toch een supersportief weekend gehad!
De zondag die daarop volgde had Evy het idee om naar ‘een tenniswedstrijd’ te gaan. Nou heb ik daar niet bizar veel verstand van (lees: zo goed als 0) maar dat leek me best een grappig idee. De wedstrijd was echter Brisbane International, en het was de finale. We zaten niet echt in de arena (tenzij je daar 200 dollar voor over hebt maar dat gaat me dan net een tikkie te ver), maar om de arena heen was er gewoon een soort evenement gebouwd met eet- en drinktentjes, stoeltjes, parasols, schermen om de wedstrijd op te volgen, minitennisbaantje, verkoelingsruimtes (was behoorlijk nodig met 35/40 graden) etc etc. Het was een onverwachts superleuke dag en heb van alles over tennis geleerd van Evy, en heb Lleyton Hewitt Roger Federer zien verslaan heuy! Dit was gewoon een hele relaxte zondag, en vooral het zonnetje, de Corona en de free merchandise deden het hem haha.

Die avond bleef Sylvia bij mij slapen want de volgende ochtend wilde we vroeg vertrekken naar Surfers om weer een dagje te gaan surfen. Dit was echt een heerlijke dag, en we hebben weer goed kunnen oefenen! Het waren ook goeie golven, alleen jammer dat bij Surfers Paradise alle surfers een beetje op een hoopje zitten, want er is maar een klein deel waar de golven goed zijn, anders kom je in een rip current terecht. We hadden de boards tot ongeveer half 4, en dat was ook precies op tijd, want nog geen 10 minuten nadat we ze hadden teruggebracht zag de lucht bijna helemaal zwart! Wij snel onze spullen pakken, douchen en aankleden en het winkelcentrum in gerend waarna de hel losbarstte haha. Ondanks dat toch een goeie dag gehad op het water!

Verder die week hebben we... tadam tadam… nieuwe hondjes gekregen! Ik weet niet of ik het al had verteld maar de hond Hendrix hebben ze de zondag voordat ik naar Bali ging weggedaan. Die hadden ze ook nog niet zo lang, misschien een week voordat ik in het gezin kwam. Maar het was een cattle dog en dat betekent dat hij (google) een veedrijvers hond is. Hij is gewoon gemaakt om te rennen, en vooral het vee bij elkaar te houden. En aangezien hij de kids een beetje als zijn vee zag, ontsnapte hij elke keer op onmogelijke manieren als ik bijvoorbeeld met ze wegging. Dit liep gewoon teveel uit de hand en hij was gewoon niet meer handelbaar. Heel zonde want het was echt een heel lief beest, maar hij gaat nu waarschijnlijk op een boerderij geplaatst worden waar hij veel beter op z’n plek is! Maar anyway, dus in die week hebben we wel twee nieuwe hondjes gekocht. Het zijn twee moodles als ik het goed heb (malteser x poodle) en ze zijn echt super schattig! Omdat ze geadopteerd zijn heten ze Max en Rover en ze voelde zich gelijk al helemaal thuis haha. Ook vinden ze het fijn om op mijn bed te slapen ’s nachts… Ach ja.

Dat weekend gingen we met Sylvia en Evy naar Femke in de Sunshine Coast, aangezien haar ouders net weer vertrokken waren naar Nederland, en haar hostgezinnetje ook nog op vakantie was. Dan voel je je natuurlijk best alleen, en wie kan je dan beter om je heen hebben dan ons? Haha. Op zondag zijn we (alweer) naar de Glasshouse Mountains geweest, maar deze keer is het goed gegaan. Bergje opgeklommen en daar een prachtige zonsondergang gezien! Helaas vonden de muggen het ook leuk daar en zijn we allemaal lekker lekgestoken (behalve Sylvia… lucky bastard). ’s Avonds hebben we pizza en sushi gehaald en filmpjes gekeken, like a real sleepover!

De volgende ochtend zijn we naar Alexandra Heads gereden, wat een strandje ergens naast Mooloolaba is, maar dan rustiger. De golven waren hier goed, dus Syl en ik hebben weer een board gehuurd en zijn weer het water ingegaan! We hadden echter één ‘goed’ board (een grotere, dat is makkelijker voor ons beginners) en één best wel kleine (wat juist veel meer een gevorderde board is, en dus voor ons veel lastiger). Toch ging het nog best goed, en hebben we af en toe van board gewisseld. In de avond hebben we met z’n alle pasta pesto gemaakt (lees: Femke heeft voor ons pasta pesto gemaakt). En niet te laat zijn we weer in de auto naar huis gegaan.

De rest van de week was geloof ik niet heel erg bijzonder. Ben afgelopen zaterdag met de kids naar de bios geweest in Southbank, heel spontaan. Dat was ook weer onverwachts heel leuk, en zij vonden het volgens mij ook reuze spannend. De film die we hebben gezien was Walking With Dinosaurs, en dat was voor kinderen best een leuke film denk ik haha. Daarna even snel sushi gegeten bij de sushi train en als toetje een froyo gehaald. Vervolgens toch nog even naar het strandje gelopen aangezien de bus nog lang niet ging, en daar beetje pootje gebaden en in het zand gespeeld. Ook was er nog een leuk marktje waar we nog een beetje over gestruind hebben. Het was echt een heel mooi moment, op het strandje met uitzicht op de skyline van de stad, livemuziek bij de restaurantjes, lachende mensen en kinderen, overal lichtjes… Deed me wel weer even beseffen hoe mooi en fijn het hier is en dat ik er echt van geniet!

Toen we na de busrit rond half 9 ’s avonds pas thuiskwamen heb ik ze gelijk in bed gestopt, en na 5 minuten waren ze vertrokken…
Volgende dag was ik natuurlijk vrij, maar er stond niet heel veel op de planning (voor het eerst). We hebben wel met het gezin ergens geluncht, wat volgens mij een soort sportclub moest voorstellen met een casino erbij? Er waren voornamelijk oude mensen en gezinnen met kleine kinderen… Maar goed, ik moet namelijk ook een beetje geld gaan sparen, dus kan niet meer heel veel gekke dingen doen, hoewel er nog wel heel veel leuke dingen op de planning staan. Zoals Melbourne! Op zondag avond was ik naar Nadine Fin gegaan (dat is mijn Duitse vriendinnetje, Fin is het eerste deel van haar achternaam, en noem haar zo anders kom ik in de war met mijn Nadine thuis, -niemand neemt jouw naam over hoor-) Daar heb ik gegeten met haar host ouders er ook bij, en daarna hebben we een hostel geboekt (vlucht hadden we al). Van 15 tot 17 februari zitten wij in Melbourne! Kijk er erg naar uit en ben ook wel heel benieuwd hoe het daar dan weer is!
Maandag ben ik met Sylvia naar de stad geweest, zij moest een paar dingetjes hebben en we hebben gewoon weer een gezellig middagje gehad. Ook heb ik ein-de-lijk mijn Australische vlag gekocht. Da’s leuk om in mijn kamer of zo op te hangen in Nederland… Maar dat is nog een heel vlaggendrama geweest. Eerst had ik bij Big W een vlag gekocht voor 5$, dacht ik. Er lagen pakketjes onder een voorbeeld vlag met dezelfde prijs, alleen stond er op Australian Apron. Nou ja, zo naïef als ik ben had ik geen idee wat een apron was (ja ja, lach maar) en dacht dat het gewoon een ander woord was voor ‘vlag’. Eenmaal thuis kwam ik er natuurlijk achter dat dat niet het geval was, want een apron is natuurlijk een keukenschort. Die vergeet ik ook nooit meer. Maar dan zijn we er nog niet, want de volgende dag was ik ook in Carindale met Alex en de kids, dus had gelijk dat schort teruggebracht. “Is there anything wrong with, love?” Vraagt de dame achter de kassa. Nouja, nee, maar dan moet je wel gaan uitleggen dat je dacht dat een schort een vlag was. Die keek me ook aan alsof ik ’n een of andere retarded was. Dus bij de volgende winkel, waar we kwamen hadden ze ook vlaggen en Aussie merchandise (hebben ze nu overal in de winkels, want zondag is het Australia Day). Dus ik koop een nieuwe vlag van mijn teruggekregen 5$, en eenmaal weer thuis heb ik 1 woordje gemist op de verpakking, ‘cape’. Dus ben ik nu ook de trotse eigenaar van een een of andere debiele regencape met de Australische vlag erop. Great.
Verderrrrr, hebben we vandaag noglast minute tickets voor Avicii kunnen bemachtigen voor vrijdag! Samen met Evy en Brenda ga ik daarheen, aah, snel nog Uncle David gebeld en geregeld dat hij kon oppassen! Zin innnn...



XOXOXO

PS: Hier mijn collages van afgelopen weken van mijn leukste iPhone foto's! Je ziet onder andere ook Bella in haar school uniform, want vamaf volgende week dinsdag gaat ze ook naar de 'échte' school!!

Bali

Halo!

Sorry dat ook deze blog weer zo lang op zich liet wachten… Maar naar mate ik het steeds verder uitstelde kreeg ik er ook steeds minder zin in haha… Maar daar heb ik me vandaag maar overheen gezet en daarom schrijf ik nu mijn Bali blogje. Dus we vliegen even terug naar 26 december vorig jaar (haha dat klinkt gek).

Mijn vlucht naar Bali toe ging wel oké. Zat naast twee jonge ouders met een baby (ja…), en had onderweg ook nog hele erge turbulentie, en als je dan in je eentje op zo’n vlucht zit dan ben je wel even bang ja, maar ik heb alles gelukkig goed overleefd!
In Denpasar aangekomen moest ik nog een aardig tijdje in de rij wachten bij immigratie. Gelukkig hadden ze wifi en kon ik ook aan mama en Jan laten weten dat ik er al bijna was! Weer zo’n één of twee uur verder kwam ik eindelijk de schuifdeuren door en stonden ze daar op me te wachten! Het was heel raar maar vooral heerlijk om ze weer te zien! We moesten nog ruim een uur in de taxi zitten en het is geen seconde stil geweest, zoveel hadden we elkaar bij te praten! En ondanks dat het al laat was, en we al in ons hotelletje waren aangekomen, waren we nog steeds niet uitgepraat maar op een gegeven moment moesten we wel naar bed. En op mijn bed lagen nog twee welkomst cadeautjes te wachten! De supermooie sjaal van Kirsty Nagel en van oma had ik het luchtje Chloe gekregen (nog bedankt lieve oma! Hij is heerlijk).
Verder ga ik niet van dag tot dag alles opschrijven, maar geef ik jullie wel een vrij globale samenvatting. Ik was op donderdagavond aangekomen en op vrijdagavond de volgende week zou ik weer terugvliegen. In dat weekje zijn we in twee plaatsjes verbleven, in Candidasa en in Legian. Die eerste was een wat rustiger plaatsje. Het bestond (voor zover ik heb gezien dan) uit één lange soort straat en dan vrijwel aan de zee. Daarin waren veel lekkere en leuke restaurantjes, spa’s (oeeh massages, pedi- en manicures!) en een paar schattige winkeltjes. We zaten met het hotelletje echt pal aan de zee, wat ’s avonds een supermooie zonsondergang gaf.



Ook was het heerlijk met ’s ochtends ontbijten, met het geluid van de zee en een fris briesje. De eerste dag zijn we ook gelijk op pad gegaan met een bootje en wezen snorkelen! Dat was echt supertof. Eerst een half uurtje ongeveer in het bootje langs de kust, naar een soort baai. Daar legden we aan en toen mochten we het water in. En ik moet zeggen dat ik onder andere op deze dag heel goed bezig was met mijn oceaan-angst overwinnen. Bovendien als je naar het koraal zwom was het niet heel diep. Wel heb ik mijn ogen uitgekeken, het waren niet de meest exotische vissen, maar het water was heel helder en toch was het heel bijzonder.



Ook ben ik met mama in Candidasa nog naar een strandje geweest, waar we heen werden gebracht door een chauffeur uit onze straat. Het was nog een hele route, en onderweg stopte hij bij een soort apentempel waar we de aapjes nootjes konden geven, wat heel hilarisch was. Ze gristen bij mij gewoon dat hele zakje uit mijn handen haha. Ook het weggetje naar het strand was nogal hobbel de bobbel maar het was het zeker waard. Een heel rustig, kalm, wit strand hadden we als resultaat. Er stonden een aantal bedjes en een paar restaurantje en winkeltjes van houten hutjes maar toch was het prachtig. Hier hebben we lekker de hele dag doorgebracht en zelfs nog een massage en manicure gehad!

Verder die week hadden we nog een dagje gepland naar een marktje en watertempel, en toen ongeveer precies halverwege was het tijd om naar het andere plaatsje te gaan. Dit was Legian, en ligt vlak naast Kuta, wat een heel bekende backpackersplaats is. In Legian waren we ook al eerder geweest, toen we 6 (7?) jaar geleden ook al in Indonesië waren, dus af en toe herkende ik wel wat. Hier zaten we echt in het meest mooie appartement ever. Dat was ook op zo’n 10 minuutjes lopen van het strand, wat echt een gigantisch lang uitgestrekt, maar supermooi strand is. Hier heb ik uiteraard ook weer gesurft, wat heel relaxt was aangezien de golven echt perfect waren hier. Ook was het zo uitgestrekt allemaal dat je andere surfers bijna niet in de weg zat.

Verder hebben we het heel rustig aan gedaan hier, dagje strand, dagje dorpje inlopen, etc. Op oud & nieuw had ik dus overdag in het water gelegen op m’n board, en ’s avonds gingen we ergens lekker uitgebreid eten en drinken. Rond een uur of 11/half 12 gingen we een beetje het dorpje inlopen richting het strand, en we waren niet de enige haha. Het jammere was dat het wel hele tijd een beetje aan het miezeren was. Op het strand hebben we naar het vuurwerk gekeken, wat best spectaculair was. Alleen was het verschil niet heel groot, tussen het vuurwerk om 12 uur en het vuurwerk van de hele dag, aangezien ze daar niet echt strenge regels hebben denk ik. Toen we het wel weer een beetje gezien hebben, gingen we lekker naar huis want de regen maakte het er niet veel beter op haha.



En voor we het wisten was het alweer vrijdag! Jan vertrok vroeg in de morgen alweer terug naar de Filipijnen, mama vloog rond 4 weer naar Nederland en mijn vliegtuig vertrok pas ’s avonds rond 9… Toch besloten mama en ik samen naar het vliegveld te gaan zodat ik deze keer haar kon uitzwaaien haha. We hebben samen nog even een drankje gedaan en toen was het voor haar tijd om te gaan. Natuurlijk viel dit 2^eafscheid ook zwaar, maar ik hield de quote ‘don’t be sad that it’s over, but be glad that it happened’in mijn achterhoofd, en toen kon ik alleen maar glimlachen.
Helaas had ik het vliegveld een beetje verkeerd ingeschat, want ik had wel heel zoet van mama allemaal centjes toegestopt gekregen, maar aangezien ik 6 uur te vroeg was kon ik natuurlijk nog niet inchecken, en de faciliteiten in het gebied vóór het inchecken waren ook niet denderend. Dus het enige wat ik kon was op een bankje zitten en naar de borden staren wanneer mijn vlucht erop zou komen te staan. Gelukkig had ik wel een boek op de iPad, en (af en toe) ook wifi dus ik heb het volgehouden. Maar ondanks dat ik zo belachelijk vroeg was, stond er alsnog een hele rij bij het inchecken toen dat eindelijk kon. Hmm had ik toch iets fout gedaan. Gelukkig heb ik uiteindelijk toch een groot deel van mijn centjes kunnen uitgeven, aangezien ik zo’n 150% meer moest betalen om het land uit te gaan dan we dachten. Nou dat scheelt dan weer.
Terugvlucht ging goed! Ik zat heel toevallig naast een leuke Aussie naast wie ik ook de hele tijd in de rij had gestaan (toen geen woord gewisseld, maar toen we naast elkaar zaten was het toch wel heel toevallig) dus nog beetje kunnen kletsen ook. Maar vooral geprobeerd (geprobeerd ja) om te slapen, want we vlogen door de nacht heen, en zou op 4 januari rond 5/6 uur ’s ochtends in Brisbane aankomen… Helaas is dat niet supergoed gelukt maar ach, heb op die zaterdag nog wel beetje geslapen (was trouwens een van de heetste dagen, ongeveer 40 graden…)

Dat was zo ongeveer wel mijn Bali verhaal. Ik heb het in elk geval onwijs naar mijn zin gehad en ben superblij dat ik dat weer heb mogen meemaken en ook mijn lieve ouders weer gezien te hebben! Hoop dat het een beetje goed is gelukt, en nogmaals sorry voor het lange wachten. Ik zal een deze dagen ook maar gelijk een blog erachteraan gooien van de afgelopen 2/3 weken, dan ben ik weer helemaal bij!

Heel veel liefs xoxo



Oh en hier weer de collages van de foto's op m'n telefoon!

Playdates, Straddie, surfen en kerst

Allereerst hoop ik dat jullie allemaal een hele fijne kerst hebben gehad en de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!

Ongeveer een maand verder dan mijn laatste blog… Het spijt me diep dat ik het een beetje verwaarloosd heb. Eigenlijk wilde ik voor Bali nog een blogje schrijven, maar uiteindelijk toch geen tijd voor gehad, dus ik deel ze wel even op in 2 aparte…

Vorige keer vertelde ik als laatste over maandag 9 december. De rest van die week bestond uit een dagje Southbank met de kids, Alex’s verjaardag (including big sleepover met al haar teenage vriendinnen…), een playdate met Evy en haar kids Jack & Eliza, en Sylvia met die van haar, Darcy, Declan & Eamon. Dit was een spontaan supergezellig dagje en alle kinderen konden het ook heel goed met elkaar vinden! We hebben veel gezwommen en daarna (écht Hollandse) poffertjes gebakken!



Op de zondag die daarop volgde zijn we naar Stradbroke Island geweest, een eiland aan de kust van zuidoost Brisbane. We waren met Inge, Femke, Evy, Sylvia en ik. Je moest erheen met de ferry, wat een lekker boottochtje was van ongeveer een half uur, en op het eiland zelf kon je een bus nemen naar verschillende plaatsen. Het eiland was dan wel weer zo groot dat het ook daadwerkelijk bewoond was en er gewoon wegen waren. We namen de bus naar Look Out Point wat ten noorden van het eiland lag. Daar zijn we eerst even wakker geworden met koffie, chai lattes, muffins en croissants (niet te vergeten dat we tenslotte al 7u ’s ochtends de deur uit waren gegaan). Daarna hebben we een wandelroute genomen die ons leidde langs mooie natuur en een prachtige klif waar de schildpadden in de zee zwommen. Ook kon je op de rotsen staan, en als je niet voorzichtig was kon je zo naar beneden vallen want er stonden ook geen hekjes of iets.



Na deze (vermoeiende en hete) wandeling besloten we maar op het verlaten, paradijselijke strand te gaan liggen. We hebben ook nog een beetje gezwommen maar we durfden niet te ver, aangezien ‘Straddie’ ook best bekend staat om de haaien die er omheen zwemmen, en er waren bij het desbetreffende strand ook geen lifeguards of haaiennetten, dus better safe then sorry. Achteraf hoorden we ook nog dat een paar dagen voordat wij er waren er nog haaien waren gespot… Brrr, maar goed dat we dat niet toen wisten haha. We hebben daarna nog een paar strandjes afgelopen tot we bij een bevolkt strand uitkwamen waar we nog even hebben gelegen en gezwommen, en aan het einde van de dag namen we de bus terug naar de ferry om vervolgens aan het vaste land nog even te ‘dineren’ bij Sizzler, aangezien Evy ons hier graag mee naartoe wilde nemen… Dit was echter een all-you-can-eat kantine zonder enig sfeertje, en mijn host ouders hebben me ook hoofdschuddend aangekeken toen ik ze het vertelde (restaurant eigenaren hè…) Maar gelukkig was het wel lekker eten (vooral de toetjes).



De week daarop ben ik op dinsdag weer naar Wynnum geweest, deze keer met Bella, Xav en Evy & Eliza. Dit was ook weer een heerlijk dagje, de kids hebben lekker kunnen spelen en we hebben ook nog fish’n chips gegeten met z’n alle.



Ook heb ik verder die week nog wat kerstcadeautjes gekocht (lastig…) en op zondag was het eindelijk zo ver! We gingen surfles krijgen aan de Gold Coast! Helaas was Femke er niet bij want haar ouders waren die zaterdag gekomen, zij heeft heerlijk 3 weken rondgereisd en genoten maar ik heb d’r wel gemist hoor… Dus bleven we over met Sylvia, Evy, Brenda en ook mijn Duitse vriendinnetje Nadine ging mee. We zouden eigenlijk de les hebben in het beroemde Surfers Paradise, maar omdat daar de golven minder waren zaten we één plaatsje verderop, in Burleigh Heads (wat ook een heel mooi uitgestrekt strand was maar dan 100x zo rustig als in Surfers). Van te voren hebben we uiteraard nog wel even bij Surfers op het strand gelegen en wat rondgelopen, om maar even de toerist uit te hangen.



Daarna reden we met z’n alle door naar Burleigh, waar we van onze instructeur een rashie kregen (zo’n wetsuit shirt) en een surfboard. Met nog een paar andere mensen in ons groepje kon onze les beginnen. Ik had al wel eens eerder les gehad (Costa Rica, 3 jaar terug…) en eerder ‘gesurft’ (Mooloolaba, maar toen faalden we nogal haha) dus deze les was op zich wel meer dan welkom. Onze instructeur legde ons op grappige wijze de basis uit en liet ons ook veel proberen dus dat was heel fijn. Ik kan je alleen wel een ding vertellen, surfen is tig keer lastiger en zwaarder dan het lijkt, en zelfs als je dan denkt dat je je daar iets bij kan voorstellen, heb je nog steeds geen idee. Een paar van ons lukten het wel om op te staan, mij helaas nog niet en dat frustreerde nogal. Ik wilde het zooo graag en ik deed zooo hard mijn best maar het enige wat ik voor elkaar kreeg was een zoutwater spoeling door al mijn holtes krijgen en een aantal keer hard op mijn knieën vallen. Gelukkig beloofden mijn lieve vriendinnetjes toen de les erop zat dat we het snel weer gingen proberen (oke spoiler: heb inmiddels al weer een paar keer gesurft en het gaat steeds beter, ik kan al staan!) Als afsluiting van deze dag zijn we terug naar Surfers gereden en hebben we daar gedineerd bij Vapiano.



En toen was het dinsdag alweer kerstavond! We hebben niet veel bijzonders gedaan moet ik zeggen, al ben ik met Nyomee en de kids (minus Alex, die was een paar dagen eerder al vertrokken om vakantie te vieren met haar vader en haar groot ouders, en zou daar ook met kerst zijn) naar een paar straten gereden waar ze de huizen bizar versieren met lichtjes (die doen dan ook mee met een competitie geloof ik). We hebben daar wat rondgelopen en onze ogen uitgekeken. Als je dacht dat je de meeste lichtjes en kerstversieringen al gezien had, dan liep je iets verder en dan overtrof dat huis het weer. We waren ook niet de enige die op dit idee kwamen aangezien het aardig druk was, en dan vooral met de auto’s haha. Gelukkig zijn we weer veilig thuisgekomen waar Nyomee en ik nadat de kids in bed lagen nog cadeautjes hebben ingepakt.



De volgende ochtend was het natuurlijk kerst! Ik werd vroeg wakker geschreeuwd door overenthousiaste kinderen die hun cadeautjes aan het uitpakken waren. Dit was wel heel anders dan thuis, het was gewoon een massaslachting van cadeautjes, hup de een werd opengescheurd en zonder er goed naar gekeken te hebben ging de ander alweer. Gelukkig waren ze uiteindelijk wel blij met alles. Toen rond een uurtje of 11 hebben Nicholas en Nyomee ons gedropt bij Nyomee’s zus, waar haar kinderen (2 jongens en 1 meisje van mijn leeftijd), haar man, en hun broers en zussen en ouders allemaal waren. Kortom, een hele grote familie die ik nauwelijks kende haha. Ik had gelukkig merendeel al een keer ontmoet, en Bella en Xav waren te verlegen dus die bleven de hele tijd rond mij heen hangen, dus het was minder ongemakkelijk dan dat ik dacht dat het zou zijn. We hebben lekker geluncht en gepraat met z’n alle, en er was ook genoeg sterke drank aanwezig dus iedereen vermaakte zich wel. ’s Middags kwamen m’n ouders ook terug van het werk en toen hebben we nog tot ergens begin de avond nog wat rondgehangen om vervolgens naar huis te gaan waar iedereen (vooral de kinderen) doodop waren en lekker naar bed gingen!

De volgende dag was het op z’n Nederlands natuurlijk gewoon 2^e kerstdag, maar hier kennen/vieren ze dat niet en was het Boxingday. Dit is wel een dag dat iedereen vrij is, behalve het winkelpersoneel aangezien op deze dag alle winkels extreme kortingen geven en de zomersale begonnen is. Ik zou pas om 6 uur ’s avonds naar Bali vliegen dus samen met Evy hadden we nog genoeg tijd om even te winkelen in Carindale! Het was echt een drukste van jewelste maar was wel heel grappig om het mee te maken.
Toen moest ik wel een beetje haasten terug naar huis, nog snel laatste dingetjes inpakken en toen heeft Nyomee me naar het vliegveld gebracht, waar ik alles prima kon vinden en uiteindelijk in het vliegtuig naar Bali zat!
To be continued…

LIEFS

"I haven't been everywhere, but it's on my list"

- Susan Sontag

G’day mate!

Ten eerste… de tijd vliegt als een dolle voorbij. We zijn alweer 3 weken verder en heb eindelijk een gaatje gevonden om weer een blogje te schrijven (kost veeel meer tijd en zorg dan je denkt geloof me).
Ik neem jullie even mee terug in de tijd naar week 47. Op die dinsdag was ik samen met Xav naar Wynnum geweest. Die vrijdag heb ik hem samen met Sylvia meegenomen naar Lone Pine Koala Sanctuary. Dat is een soort dierentuin, maar dan met (heel veel) koala’s, krokodillen, kangoeroes, slangen, uilen, schapen, en nog meer van dat soort beesten. Dit was een heel gezellig dagje, en volgens mij heeft Xavier ook zijn ogen uitgekeken! Vooral toen we de koala mochten vasthouden en de kangoeroes mochten voederen en aaien.

In het weekend was er een festival in de stad (Valley Fiësta) en daar gingen we met z’n vieren heen (Fem, Syl en Evy, da’s een nieuw meisje, alhoewel niet echt nieuw, ze is op dezelfde dag vertrokken als ik, toevaaaallig). Ik had van te voren al met Evy afgesproken in Carindale, om nog een cadeautje voor bijna-jarige-Sylvia te kopen en even te lunchen(brunchen?). Voor Syl hadden we een heel leuk etuitje met een hondje erop en een lief hondjesleutelhangertje voor eraan maar die is ze helaas dezelfde dag al kwijtgeraakt (beetje jammer Syl). Ook zijn we tot de ontdekking gekomen dat er een soort restaurantje is waar ze poffertjes verkopen dus die moesten we uiteraard even uitproberen! En ze waren yummee….



Het festival was in Fortitude Valley, wat een plaatsje is boven de stad (daar ligt ook Chinatown en The Valley, waar je uit kan gaan). Helaas was het weer niet ideaal waardoor er bij de main stage niet echt veel mensen te bekennen waren. Gelukkig waren er wel veel leuke tentjes en barretjes en zelfs een klein marktje dus we konden ons prima vermaken. Na een (gefaalde) minizoektocht naar de andere stages –wat overigens wel een leuk wandelingetje was- besloten we om maar naar South Bank te gaan en daar wat te eten en misschien naar de bios (vanwege het weer hè.. je moet iets als het koeler is dan 25*C). Nou zo gezegd zo gedaan, met als eindresultaat: wij vieren op een van de voorste rijen bij Bad Grandpa (aardig volle zaal) in South Bank met veelste veel popcorn. Na de film hebben we Evy ontgroend met ons Max Brenner ritueel wat natuurlijk ook geen straf is.
En zo ga je 2 maanden niet naar de bios, en zo 2 dagen achter elkaar, want op maandag was het dan ein-de-lijk zo ver, ik ging samen met Evy naar Catching Fire! Hier keek ik al meer dan een jaar naar uit… Alleen een jaar geleden dacht ik nog dat ik hem in Amerika zou zien. Zo zie je maar, de tijd gaat zo snel. Gelukkig is Eef net zo’n die-hard-fan als ik en konden we samen fangirlen, huilen en lachen in de bios. En hij was geweldig! Nog beter dan mijn mooiste verwachtingen toen ik het boek las. Na ochtend vol pure perfectie heb ik de rest van de dag niet zoveel meer gedaan.
Op dinsdag was de dag dat Bella terug zou komen uit Melbourne. Toch ben ik die dag nog wel met Xavier weggeweest, lekker een middagje naar South Bank om op het strandje te liggen en te zwemmen, was namelijk echt bloedheet die dag. Ook heb ik hem meegenomen naar die keten die poffertjes verkopen en dat vond ie een beetje vreemd, maar toch best lekker. Toen we thuiskwamen zat Bella daar aan de bench en liep Nicholas’ mum ook weer rond! Was heerlijk om haar weer te zien en een dikke knuffel te geven (echter duurde deze vreugde ook niet heel lang maar dat terzijde).

Om maar weer even in tijd te reizen, springen we maar door naar het weekend. Ik zou jullie heel graag over mijn doordeweekse dagen willen vertellen, maar meestal zijn die een beetje hetzelfde en gebeuren daar nou niet echt de gebeurtenissen om over naar huis te schrijven. Oh behalve dan dat Bella ziek is geweest, midden in de hal/gang had gekotst en ik natuurlijk de enige grown-up aanwezig was op dat moment. Yay voor TeamKotsSchoonmaak.
Dus, het eerste weekend van december (even besefmomentje, het is december en elke dag rond 30*C korte broeken, zonnebrand, jurkjes en hoedjes kopen, je handen verbranden aan de versnellings-poke in de auto en dan 5 minuten je kapot zweten tot de AC op gang komt…)



Evy en Sylvia waren allebei een weekendje weg met hun gezin, dus bleven Femke en ik over en hadden we niet hele wilde plannen. Ik vertrok zondag weer richting de Sunshine Coast, waar Denise me halverwege oppikte met de auto (ook een ‘nieuw’ meisje, ook al is ze hier al het langst van ons allemaal). Samen reden we verder naar Buderim waar we Femke van haar huis haalden en toen kon was onze mini-roadtrip begonnen (alhoewel, na nog ’n beverage in Buderim). We gingen naar Montville, wat een dorpje in de bergen is (écht??? Ja echt waar). Dit was nog een hele autorit door de bergen landinwaarts, maar het was het zeker waard. Het was echt een heel schattig dorpje (wat eigenlijk maar bestond uit één weg volgens mij). De tijd leek wel een aantal jaar te hebben stilgestaan, en ook het uitzicht was spectaculair. Je kon al het land zien tot aan de zee (terwijl we toch wel op zo’n half uur met de auto van de zee af zaten als het niet langer is). Hier hebben we nog even wat gedronken en toen ging alles wel zo’n beetje dicht al. We dachten dat het misschien wel een goed idee was om voor het donker de berg weer af te rijden dus zijn we nog even naar Mooloolaba geweest voor een strandwandelingetje met een sort of zonsondergang. Daarna nog bij de sushitrein gegeten en als toetje een FroYo (frozen yoghurt, ze hadden echt alle smaken die je je maar kan bedenken en je kon er ook alles bijgooien, van chocolaatjes tot koekjes (TimTams) tot gummibeers tot fruit.



Tevreden na een rustig maar heerlijke en gezellige dag weer naar huis. Helaas op het laatst wel een peperdure taxi moeten nemen van het treinstation naar huis omdat Nyomee ziek op bed lag (zelfde virus als Bella)… 20$ voor een ritje van nog geen 10 minuten… Hartpijn.
Op maandag nog met Syl naar South Bank geweest, nothing special maar gewoon lekker op het strand gelegen, gepicknickt en gekletst.
En op donderdag (Sinterklaas…) was het mijn beurt. Zelfde buikvirus als de halve familie, wat resulteerde in halve dag geslapen en de rest van de dag doodstil op bed gelegen (aangezien ik kotsen een van de ergste dingen in de wereld vind, voorkom ik het liever). Vrijdag en zaterdag kon ik gelukkig wel weer normale dingen doen, maar echt eetlust had ik nog niet en zelfs nog beetje buikpijn en ’s avonds erg vermoeid.
Vrijdagochtend hadden de kids een kerstuitvoering op school. Nyomee en ik gingen samen kijken naar de klas van Xav en de klas van Bella die kerstliedjes zongen voor alle ouders. Dat was allemaal heel schattig, maar wel een beetje een chaos. Het ging ook volgens mij meer om dat de ouders hun kind het best op foto en video kregen dan de liedjes en kindjes zelf. Ook was het Bella’s graduation van de kindy, want volgend jaar is ze een echte schoolie, want dan gaat ze naar prepschool, eigenlijk jaar 0 op de basisschool.



Op zaterdag ochtend had Xavier nog een verjaardagsfeestje van een vriendje van hem van de kindy. Nicholas had mij, Xav en Bella daarheen gebracht en na 2,5 uur weer opgepikt. Maar jezus, wat een gebeurtenis was dat zeg. Het kind werd 3, maar ze hadden de hele (reusachtige) tuin volstaan met een eettafel, knutseltafel, playdoughtafel, bellenblaastafel, maskers- en hoedentafel en een hoek vol cadeaus staan. En dan was het eten niet een bakje met chippies en een bakje met snoepjes, maar mini doosjes met popcorn, plastic bekers met jelly (puddingachtig spul), flesjes met sinaasappelsap, watermeloen in visjesvorm, cupcakes, chocolade cakjes, koekjes, lolly’s, snoepjes etc. etc. Het verbaasde me dat ik geen enkel kind heb zien kotsen van hoeveelheid.

En zondag was het eindelijk zover! Sinterklaas vieren met 5 andere Nederlandse meiden (Syl, Fem, Eef, Denise en Brenda, ook weer een nieuw meisje) en pepernoten, taaitaai, cadeautjes en warm weer! We hadden een heel leuk spel, met iedereens cadeautjes op een stapel en met dobbelstenen en opdracht kaartjes, wat erg gezellig en hilarisch was. Daarna nog lekker gezwommen, gezond, gekletst, klein beetje sushi als avondeten en daarna naar het Chocolate Pavilion voor weer een een of ander chocolade gedoe. Het was echt ontzettend lekker en zag er prachtig uit maar ik (en wij allemaal eigenlijk) zaten zo vol van de hele dag, en ik denk dat mijn buik ook nog niet zoveel aankon haha, en was ook nog eens ontzettend moe dus hebben we met moeite alles geprobeerd op te eten maar het was lastig. We zijn niet te laat naar huis gegaan allemaal, wat ik niet erg vond aangezien ik ook nog eens ontzettende buikpijn kreeg, het voelde echt alsof je 200 buikspieroefeningen doet en dan opstaat. Eenmaal thuis als een blok in slaap gevallen ook al was het nog geen 10 uur.

Vandaag, maandag, heb ik eindelijk met de Duitse au-pair Nadine afgesproken! We hebben echt al een maand contact maar afspreken kwam er steeds niet van… We zijn van plan om in februari een weekendje naar Melbourne te gaan. We hebben gewoon gemeet in Carindale, en koffie gedronken en beetje gewinkeld, maar zij had ook haar jongste bij zich dus rond 3 uur ging ze weer weg. Het was toch een hele gezellige dag en vond het ook leuk om eens een andere au-pair te ontmoeten van een andere cultuur! Vanavond zijn we met het gezin naar de Brisbane river geweest nadat we Alex hadden gedropt bij een vriendinnetje (ze heeft nu zomervakantie). De kids hebben in een parkje gespeeld en we hebben daarna daar fish&chips gegeten. Onverwachts een heel gezellige avond.

Zo, dus dat heb ik weer allemaal meegemaakt afgelopen tijd. Beetje in een beknopte versie, maar het is alweer een tijdje terug allemaal haha.

Ik zal trouwens even het schoolsysteem uitleggen hier, dan begrijpen jullie een beetje hoe dat werkt.
Je hebt eerst kindy, daar kan je volgens mij je kind opzetten wanneer je wil, en ook voor een X aantal dagen per week, wat voor jou als ouder uitkomt. Gewoon hetzelfde als kinderdagopvang dus.
Dan ga je eigenlijk naar de basisschool, maar je begint dus in prep. Dat is geloof ik 1 jaar oriëntatie, before the real deal. En dan kan je ook nog een jaar ‘blijven zitten’ als ze vinden dat je nog niet helemaal klaar bent voor de échte basisschool. Vervolgens ga je naar grade 1, wat ongeveer gelijk staat aan groep 3, aangezien je dan dus al die dingen echt gaat leren.
Dit gaat door tot grade 7 of 8 (weet ik even niet meer precies) en dan wordt het middelbare school, dit loopt door tot grade 12 en dan studeer je af. Meesten zijn dan 17 of 18. Dit alles kan je op dezelfde school doen, of op verschillende scholen.

Ook zit er dan nog een verschil tussen public school en private school. Public schools zijn over het algemeen gemengde scholen, en iets goedkoper, maar daardoor ook iets beknopter. Gewoon een normale school zonder veel extra’s. Private schools zijn echter een stuk duurder, en dit is meestal alleen meisjes of alleen jongens. Alex gaat naar een private school, en haar school staat op een hele campus, met eigen sportvelden, bibliotheken, winkeltjes etc. Ook heb je dan ‘huizen’ waarvan je dan leider kan zijn (een soort groepen ofzo? Begreep ik ook niet helemaal, deed me beetje denken aan de Amerikaanse sorority’s), en je hebt (sport)clubs waar je je in kan verdiepen en daarmee dan ook awards winnen en zo. Ook kan je het verschil in uniform wel zien tussen public en private. Public is meer een polo en een sportbroekje met je eigen schoenen, en private heeft echt jurkjes, en blazers, strohoeden en nette schoenen.

Verderrrr….. gaat het ondanks dat mijn gezondheid me de laatste paar dagen een beetje in de steek liet wel heel goed met me. Vermaak me nog steeds en geniet nog steeds. Af en toe wat downs, maar die worden dan al gauw overschaduwd door de grote en leuke ups!
Ook ben ik de dagen al aan het aftellen… want op boxingday (2^e kerstdag) verlaat ik Australië voor ruim een week om naar Bali te gaan met mama en Jan! Kan niet wachten… Iets meer dan 2 weken!

LIEFS

Hier 2 collages van foto's die ik met mijn telefoon had gemaakt, om die er dan ook maar beetje bij te betreken :)

PS: Omdat Reismee de laatste tijd een beetje vervelend deed, of met foto's plaatsen of de hele site lag gewoon plat zet ik dit er nu pas op. Verhaal heb ik al zo'n 3 dagen terug geschreven. Dus maar even een korte uitleg wat ik in de tussentijd nog heb gedaan:
Ik ben nog met Xav en Bella naar Southbank geweest op maandag, lekker dagje zwemmen en daarna FroYo's gegeten! Ook hebben we met het gezin nadat we Alex hadden gedropt bij een vriendin lekker Fish&Chips in een parkje gegeten aan de rivier. Woensdag was Alex jarig, en die had al vanaf 8 uur 's morgens vriendinnen over de vloer... En die zijn net weg haha. Meer dan 24u feest, maar was wel heel gezellig. Heb nog films met ze gekeken.

BIRTHDAY and lots more

Hello!

Ik moet eerlijk gezegd even kijken waar ik als laatste was gebleven... Is namelijk alweer 2 weken geleden!
In het weekend van 9 t/m 11 november was ik jarig (ja, 11 november geldt als weekend voor mij aangezien ik op zondag en maandag vrij ben). Op zaterdag moest ik natuurlijk werken, maar de (Dutchie) meiden hadden op zaterdagavond al een soort feestje in Caloundra, dus de volgende ochtend was 't het plan om ook die kant op te gaan. Mijn wekker stond alweer om half 7 (niks uitslapen op je vrije dagen!) Ik was zelfs als eerste op in het hele huis... dat is nog nooit eerder voorgekomen kan ik je vertellen. Nyomee was voor mij opgestaan om me naar het station te brengen, superlief. Bella en Xav gingen ook mee, en uiteindelijk bracht ze me tot helemaal in de stad zodat ik alleen nog maar met de trein hoefde. Ze wenste me ook alvast een hele fijne verjaardagsochtend, want ik zou pas maandag aan het eind van de middag weer thuiskomen! Omdat ik namelijk persee mijn verjaardag op het strand wilde vieren, stond een weekendje Sunshine Coast op de planning, Caloundra en Mooloolaba.
Eenmaal in Caloundra pikte Femke me op met de auto, en gingen we nog even naar het huis waar de meiden sliepen en ik denk een kleine twee uurtjes later lagen we heerlijk op het strand! Het was heerlijk weer en de zee was ook een goeie temperatuur, alleen was het door de harde windnogal zanderig, wat natuurlijk heel bizar is op het strand.
Toen het zand na een paar uurtjes onze neus uitkwam (letterlijk), besloten we het maar voor gezien te houden en nog even aan het boulevardje wat te drinken. Ik moet bekennen, dat sinds ik hier ben, ik een heeeele grote fan ben van Chai Latte. In Nederland had ik dat eigenlijk nog nooit op, maar sinds één van de eerste dagen hier drink ik het sowieso wekelijks (wel een paar keer... haha...) Voor de 'koffie' dummies onder ons, dat is een soort kruidenthee (vandaar dat'koffie' eigenlijk niet degoeie benaming is, maar aangezien het erg populair is in de coffee company)met melkschuim en cinnamon (ik kom serieus even niet op het Nederlandse woord, excuus) (ohja, kaneel).

Dus, na een heerlijke Chai Latte met muffin was het eigenlijk het plan om naar Glass House Mountains te gaan, om daar vanaf één van de bergen de zonsondergang te bekijken. Een heerlijke afsluiting van de dag zou je zeggen, mocht het niet onwijs gaan stormen en onweren. Bovendien konden we ook de ingang niet vinden (ja. Als je een berg wilt beklimmen voor een zonsondergang heb je wel een goeie ingang nodig). Na wanhopig twijfelend te hebben rondgereden of we überhaupt wel op tijd zouden zijn om de zon te zien ondergaan, hadden we toch een soort pad gevonden dat je in kon gaan om zo bij een soort viewingpoint te komen. Femke vond het echter niet zo'n goed plan om met regen en onweer een berg te beklimmen, die ook nog eens vooral bestond uit hoge bomen. Maar Fauve en ik waren vastberaden om toch die stomme berg op te gaan nu we er eindelijk waren. Helaas waren we nog geen 50 meter hetbospad in, toen een gigantische flits, onmiddelijk gevolgd door een kolossaal gedonder, ons rechtsomkeerd deed draaien en hysterisch gillend weer terug naar de auto te rennen. Beetje jammer, maar misschien wel zo verstandig geweest.



We zijn toen maar naar Mooloolaba gereden, waar ons hostel voor die nacht zich bevond. We hebben daar toch nog een beetje zonsondergang gezien, en hebben daarna eten gehaald enin het hostel gegeten (Femke en ik fish&chips (jammie!) en Fauve en Sylvia een pizza).
Het was een backpackers hostel, dus uiteraard hingen er nog allemaal jonge reizigers beneden, dus hebben we nog een beetje gepoold en stomme spelletjes gespeeld. Sylvia dan, die heeft eat the box gewonnen in een split (korte uitleg: je hebt een doos, en die moet je met je tanden van de grond liften zonder je knieën te buigen of je handen op de grond te plaatsen).
Daarna zijn we nog naar een soort bar/karaoke gebeuren meegegaan wat opzich heel gezellig was maar we waren allemaal moe dus we lagen ook weer optijd in ons (stapel)bedje. Behalve Femke, die sliep thuis want die moest maandag om 9u haar hostkids weer naar school brengen, en zou daarna weer naar ons komen.
Volgende dag... was ik JARIG! Toen was ik alweer 19. In de ochtend wakker gezongen door Fau en Syl en een heeeeerlijk verjaardags-hostel-ontbijt gehad (lees: burned toast met jam en drogecereal). We wilden eigenlijk surflessen nemen maar dat werd afgeraden door de baby waves. Gelukkig kon je zelf een surfboard lenen bij ons hostel, dus hebben we een surf- en bodyboard meegenomen naar het strand. Die baby waves bleken uiteindelijk reuze mee te vallen moet ik zeggen... en we hebben toch aardig geprobeerd de golven te temmen (ha ha) maar viel ons toch lastiger dan we dachten. Gelukkig was het wel ontzettend hilarisch en hebben we een leuke tijd gehad. Ook had Syl een onderwatercamera, wat natuurlijk superleuk is om onze failing attempts vast te leggen.



Toen het toch wat meer bewolkt werd, had Femke het geweldige idee om ons haar favorietetaart- en koffietentjein haar woonplaats Buderim te laten zien (en te proeven hihi).
Onderweg veel lol gehad om gele auto's en de klappen die daarop volgden (gele auto = SPOTTER & een klap).
Buderim is een heel gezellig klein, groen en heuvelachtig dorpje (zeg ik dat goed?) en als eerste gingen we naar het taarttentje waar ze niet gierig waren met de taartpunten. Ik zag de meiden wat overleggen met het personeel en toen ik niets vermoedend buiten zat te wachten kwam daar onze taart aan met een kaarsje erin en gingen ze allemaal voor me zingen! (De Dutchies alleen, ze zongen 'Lang zal ze leven' dus het terras kon natuurlijk niet meezingen, en vonden het waarschijnlijk maar een rare bende)



Daarna door naar het koffietentje. Opmerkelijk: het bevond zich in een oude garage, wat een heel mooi beetje oud en donker effect had. Precies zoals het hoort te zijn. Ook stond dit winkeltje op plek 4 van de wereld waar ze de beste koffie verkopen. Daar konden we ons 100% bij aansluiten, want het was echt de lekkerste koffie die ik ooooit heb gedronken. Verlang nog steeds naar meer...
Daarna was het tijd om naar huis te gaan, Femke dropte ons bij het treinstation en doodop reden wij terug naar Brisbane.
Na een aardige trein & busreis kwam ik thuis aan, waar iedereen thuis was (maandag is de enige dag dat we 's avonds met z'n alle thuis zijn). Ze feliciteerden me allemaal en ik kreeg een heel mooi armbandje en een prachtigsoort strandjurkje van het kledingmerk van Nyomee's zus. De eerste dag dat ik bij mijn gezin was, had ze me al meegenomen naar haar zus' kleding studio en lieten ze me al allerlei dingen passen. Ze maakt echt hele mooie en unieke dingen dus ik herkende het gelijk!
Daarna gingen we met z'n alle in de auto en uiteten. En alweer, totaal onverwacht na het eten begon iedereen te zingen (deze keer wel het hele restaurant) en kwam er een ijstaart met een Dora kaarsje aangewandeld. Dit was ook echt superlief en voelde me helemaal jarig, en belangrijker, helemaal lid van het gezin. Op de terugweg in de auto zat ik helemaal achterin, en voor mij was iedereen hard aan het meezingen met de Fairy liedjes van Bella en op de een of andere manier moest ik toen wel even een klein traantje wegpinken. Het is zo'n lekkere gekke en vrolijke georganiseerde chaos, maar wel een echte familie waarin ze mij helemaal laten thuis voelen.
Ik heb echt een geweldige verjaardag gehad, en wil hierbij ook nog even iedereen bedanken die er aan heeft bijgedragen, maar ook iedereen die me heeft gefeliciteerd vanaf de andere kant van de wereld!
~ Deze blog is inmiddels al heel lang volgens mij... maar ben nog niet klaar oeps. Zal het volgende keer wat beknopter houden ~
De daarop volgende week was weer hetzelfde als normaal. De kinderen hebben in mijn bed geslapen, Bella zelfs een paar keer... Met Bella alleen gaat het opzich prima, maar als kleine Xav er ook bij ligt dan wordt het wel erg krap. Vooral omdat ze allebei nou niet bepaald geen ruimte in beslag nemen. Maar ach, het heeft ook wel weer iets liefs.
Ook heb ik auto gereden! De eerste keer was een paar dagen geleden, samen met Nyomee. Ze liet mij rijden vanaf het tuincentrum naar huis (volgens mij stond ze doodsangsten uit). Het ging niet supergoed, maar ik moest natuurlijk ook heel erg wennen aan een nieuwe auto, en dan zat alles ook nog eens verkeerd om. Vandaag heb ik alleen gereden, en ik zou ik niet zijn als ik niet verdwaald was en op allerleivreemde snelwegen terrecht kwam. Maar ik kan jullie geruststellen, ik ben heelhuids thuisgekomen en het (links)rijden ging nog uitstekend ook.



Afgelopen weekend was Fauve voor het laatst! Op zondagochtend ben ik eerst met Femke naar een superleuk marktje geweest, Founders Keepers Market, wat maar 2x per jaar is. En helaas heb ik perongeluk al mijn foto's verwijderd van die dag, dus dat blijft voor jullie alleen een visualisatie. Daarna nog even naar de stad, en toen Sylvia opgepikt bij centraal en met z'n drietjes naar de ferry gelopen die we namen naar het Powerhouse, waar gratis comedyshows zijn en waar je ook kan eten. Fauve zou daar al zijn met haar vader (ze was al klaar bij haar hostgezin, en gaat nu reizen met haar vader voor 3 weken). Van de shows hadden we niet veel meegekregen maar het was wel heel gezellig. Het was ook leuk om Fauve's vader te ontmoeten, en wat een geluksvogel is zij! Ik denk dat wij alledrie wel even jaloers waren dat zij een van haar ouders nu zo dichtbij zich had.
Toen het was afgelopen namen we de ferry terug naar South Bank waar we als afscheid met de meiden nog snel even bij Max Brenner vanbananenbrood met gesmolten chocola hebben genoten. Toen moesten we allemaal wel de trein halen om terug naar huis te kunnen. Het was wel heel gek en best sad dat we Fauve gedag moesten zeggen. Ondanks dat ik haar nog maar zo kort ken, hebben we wel al superveel gedaan en meegemaakt. Ik denk dat de band met de mensen die je hier leert kennen al snel heel sterk is doordat je allemaal in hetzelfde schuitje zit natuurlijk, en je zoveel mooie dingen ziet. Sylvia en ik hebben haar nog een tas met I Dit weekend was ook de moeder van Nicholas er, uit Melbourne.Ze was zaterdag gekomen enkwam Bella ophalen om in Melbourne te logeren, en maandag zijn ze samenvertrokken. Ik moet zeggen dat het wel heel erg rustig is zonder kleine Isabella, en moet zelfs toegeven dat ik haar wel een klein beetje mis haha. Ik weet niet precies wanneer ze terugkomt, maar dat weet Nyomee zelf ook niet (dat bedoel ik ook een beetje met georganiseerde chaos hahaha...), maar ik dacht dat ze ongeveer 10 dagen wegbleef. Ook wel grappig, Bella heeft de 25e een soort orientatie van haar nieuwe school (prep school), en ik was degene die Nyomee eraan moest herinneren dat 'Bella dan toch in Melbourne is?' Ohja.



Xavier mist zijn zus wel volgens mij, maar over het algemeen is hij wel een stuk liever zonder iemand die hem rondcommandeert en hem vertelt hoe en wat. Gelukkig heb ik wel de kans om nu leuke dingen met hem te doen, zo zijn we gister naar Wynnum/Manly geweest. Daar zijn we al een keer eerder geweest, een zwembad van zeewater, klein strandje en een speelparkje voor de kinderen. Dit was Xavi's eerste keer met de bus dus dat was reuze spannend. We hebben een heerlijke dag gehad en hij was doodop 's avonds haha.

Verder is het weer hier nog steeds heerlijk. Alleen laatste tijd is het 's avonds zo dat het nog wel eens kan stormen. We hadden gister zelfs een hagelbui! Iedereen excited natuurlijk, dat komt hier natuurlijknauwelijks voor... Maar, na zo'n bui hebben we altijd wel hele mooie luchten!



Nog even een korte update dan hoe het met mij gaat: met mij gaat het super! Heb het nog steeds onwijs naar mijn zin en geniet elke dag. Het leven is hier heel relaxt en voel me helemaal thuis. Heimwee valt gelukkig ook heel erg mee. Af en toe mis je natuurlijk wel eens iets of iemand, maar ik zou voor geen goud nu teruggaan naar Nederland als het kon!

Zo. En dit was denk ik wel weer lang genoeg voor vandaag... 1000x sorry dat het zo'n lange blog is deze keer. Ik zal proberen wat vaker te schrijven, dan blijft het nog wat overzichtelijk.

Heel veel liefs en kusjes uit Down Under!

PS: Ik lust Vegemite! Dit is een typisch Australisch beleg, en voor degene die Marmite kennen, het smaakt ongeveer hetzelfde. Het is echter ontzettend smerig en super zout, maar iedereen eet het hier op alles. Ik heb mezelf erover heen gezet, en heb het nu een paar keer op toast gegeten, en als je gewoon een dun laagje smeert is het prima te eten.