Allereerst: IK HOU VAN SYDNEY!
Ik zeg het je, het is een van de mooiste en beste steden ter wereld! Ik snap niet dat ik het zolang heb uitgehouden in Brisbane, Sydney is zooooooveel mooier en groter en gewoon een wereldstad!

Okeee… en dan nu ten tweede: sorry sorry sorry sorry. Ik had al veeel eerder een blog moeten schrijven, maar met dat fotogedoe van de vorige blog had ik er zo weinig zin in (maar ik heb maar besloten die foto’s er helemaal niet meer op te zetten, ze staan op Facebook als je wilt haha. Ik heb nog wel een album van Byron Bay gemaakt, maar foto’s van de tussentijd gaat het helaas niet meer worden)

Dus… waar moet ik beginnen? Het voelt heel raar om dit nu allemaal te typen, en alle herinneringen weer op te halen, voor mijn gevoel is het alweer een jaar geleden dat ik in Brisbane was. Alsof ik weer een heel ander leven ben ingegaan! Dus mijn excuses als alles niet helemaal klopt, of als de volgorde een beetje raar of warrig klinkt haha.
In mijn vorige blog was het geloof ik nog zo’n 2,5 week tot mijn verhuizing. In die weken heb ik volgens mij niet veel bijzonders gedaan. Uiteraard gewoon dezelfde routine als dat ik gewend was in Brisbane. In mijn laatste weekend daar, hadden we nog een afscheidsdagje met de meiden, want niet alleen ik ging weg, maar ook Brenda en Evy zouden die maand Brissy verlaten! Dit was erg gezellig, ondanks het feit dat ik wel een beetje stiller was dan normaal. Ik weet niet wat het is, maar de week voordat ik ergens officieel wegga ben ik een beetje depri (had ik ook in NL voordat ik naar Aus vloog). Maar dat hoort uiteraard ook allemaal bij het proces van afscheid nemen dus het is ook wel normaal.

Qua afscheid met de familie stond er niet superveel gepland. Ik zou op maandag 5 mei in de avond vliegen, dus op zondag zijn we (zoals gewoonlijk) nog ergens wat gaan eten.

In de weken ervoor had ik ongeveer elke vrije avond zitten knutselen, met als eindresultaat een supermooi (al zeg ik het zelf, haha) foto/herinneringenboek voor de familie. Ook heb ik op maandag nog een paar leuke cadeautjes voor iedereen gekocht. In de avond hebben we met z’n alle gegeten, en na ’t eten heb ik ze alle cadeautjes gegeven! Ze vonden het allemaal superleuk, dus dat was mooi. Ook kreeg ik nog een tas met cadeautjes, voornamelijk Australia merchandise haha zoals vlaggetjes en stickers. Ook kreeg ik een heel mooie theekop (‘zodat ik in mijn nieuwe gezin uit mijn eigen mok kan drinken zodat ik de rest niet hoef te breken’ haha, ja in ’t afgelopen half jaar heb ik veel nieuwe bekers en kommen gekocht voor ’t gezin…)
Op zondag, en de week daarvoor was ik al begonnen met inpakken, maar op maandag had ik alles afgemaakt. Wat een werk zeg! Je moet gewoon je leven van 7 maanden lang opeens weer allemaal in een koffer stoppen! Ik moet dan ook zeggen dat ik 6 stuks bagage had op ’t einde… Totale waarde zo’n 45 kg… Oeps…

Maar goed, maandagavond: tijd voor afscheid! Alex moest naar netbal dus die ging niet mee naar ’t vliegveld, en m’n hostdad bleef ook thuis. Dus samen met Nyomee, Bella en Xav in de auto gesprongen met aaaalle bagage. We moesten wel een beetje haasten, want ik was eigenlijk al best wel laat. Eenmaal op het vliegveld gearriveerd hadden we de auto toch maar geparkeerd zodat ze me tot de gate konden uitzwaaien! Maar in het vliegveld konden we de incheckbalie van mijn maatschappij helemaal niet vinden?! Dus na 10 minuten rondgelopen te hebben, zat ‘ie uiteindelijk aan de andere kant van een andere balie… Maar oke, dus ik met goede moed naar het meisje achter de counter, vertelt ze me doodleuk dat ik te láát ben voor het inchecken. Uh wat?! Zo bleek het dus dat de incheck misschien net 5 minuten was gesloten en ik dus niet meer meekon op mijn vlucht. Ik zal de verdere details besparen maar ik kan wel zeggen dat ik me op dat moment niet super voelde haha. Uiteindelijk heb ik Craig gebeld en heeft die een andere vlucht voor me geregeld, de volgende dag. Dus ik kon weer mee naar huis met Nyomee en de kids, en mocht toch nog een nachtje langer in Brisbane blijven (wat wel een heel raar gevoel was, nadat ik eigenlijk al afscheid had genomen).

Maar nu echt! De volgende dag vloog ik toch echt naar Sydney toe! Ik was deze keer gelukkig op tijd voor mijn vlucht (en had ook van te voren al online ingechekt) dus rond 1 uur ’s middags zat ik in de lucht! De vlucht van Brisbane naar Sydney is trouwens ontzettend mooi, je vliegt eerst een stukje over zee en dan zie je al die mooie riffen (?) van bovenaf. Ook zie je nog de Gold Coast wat ook heel tof is. Anywaaay, zo’n kleine anderhalfuur later landde ik in Sydney!

Nu kon mijn Australië avontuur deel 2 beginnen!
Helaas was er niemand op mij op te pikken van het vliegveld (iedereen was werken, of kinderen ophalen van school etc… was een beetje een rottijd haha). Maar dit was gelukkig geen probleem, Craig zei dat ik gewoon de taxi moest pakken op zijn kosten. Alles zat ontzettend goed mee, mijn bagage was er binnen 5 minuten, en op het gesjouw met 45 kilo na zat ik uiteindelijk helemaal goed in de taxi op naar mijn nieuwe huis!

Inmiddels zijn we alweer een maand verder (wow), en ben ik al helemaal gewend! De eerste 2 dagen waren nog wel lastig. Ging ik dan opeens van een familie waar ik me na 7 maanden zo ontzettend thuisvoelde, naar een gezin waar ik niks wist en kon. Maar gelukkig voelde ik me al snel beter.

In mijn eerste 2,5 week werkte ik nog met Valesca (de Duitse au-pair, die het uiteindelijk geworden was in plaats van mij). Dit leek op het eerste gezicht een superleuke en gezellige meid. Ze heeft me zo ook een aantal plaatsjes in Sydney laten zien, en wat marktjes enzo, en dat was allemaal erg gezellig! Maar ik merkte wel al snel dat er ook een aparte kant aan haar persoonlijkheid zat. Zo kon ze me nogal het gevoel geven dat ik minder was dan haar, en eigenlijk alsof ze ook 0 respect voor me had. En uiteraard was het tussendoor nog wel steeds gezellig, maar op een dag begon ze me de les te lezen over een van de kids, waar de kinderen bij waren (lees: zij schreeuwde half tegen me, waardoor ik uiteindelijk huilend op m’n kamer Craig moest opbellen). Gelukkig begreep Craig me heel goed, en zij dat ik me geen zorgen moest maken, en dat Valesca soms gewoon een beetje apart en hard kon zijn. Ook zei ‘ie dat ik me het niet te veel moest aantrekken, want Jasmina zou in het weekend komen, en Valesca zou vertrekken!
En inderdaad, wat een verschil! Jasmina is heeft een hele lieve, vrolijke en zachte persoonlijkheid! Dat is al veel fijner om mee te werken. Valesca is nu aan het reizen, en komt nog terug voor een paar weken maar dan ben ik geloof ik al weg.

Dus, in deze afgelopen maand heb ik al veel geleerd moet ik zeggen! Ten eerste; wat een weeeeereld van verschil met mijn gezin in Brisbane! Daar was het eigenlijk een stuk aan georganiseerde chaos, maar dat kan je hier niet zeggen. Voor álles (en dan bedoel ik ook alles) zijn wel regels hier. Ook wordt alles nauwkeurig opgeschreven (van weekplanningen, tot uren die we werken, tot het avondeten van de komende twee weken, van wie er afgelopen week verkouden was, je kan het zo gek niet bedenken). Daarnaast is Craig ook nog eens een schoonmaak- en opruimfreak haha (Jasmina en ik waren allebei een beetje ziek, en vervolgens mochten we allebei niet in de keuken komen en ongeveer elke 10 minuten onze handen wassen hahaha). Maar, het zal jullie ontzettend verbazen… Ik vind het eigenlijk wel heel relaxed zo! Ik weet precies waar ik aan toe ben en wat ik moet doen en hoe alles moet! Ik merk het zelfs al in mijn kamer, ik wil eigenlijk alles opruimen en schoonmaken haha. Misschien kom ik dan toch nog terug als een heel ander mens… Maar moet wel zeggen, dat we ons hier soms meer als een dienstmeisje voelen dan een au-pair. Aangezien we echt álles moeten doen (ontbijt, lunch en dinner verzorgen, stofzuigen, keuken opruimen, was doen en bedden opmaken – ja, ook Craigs – lezen met de kinderen, badkamers schoonmaken, slaapkamers opruimen, etc. etc. etc. Eigenlijk het hele huishouden haha).

Over het algemeen is het erg leuk hier. Maar je merkt nog wel vaak de nasleep van het overlijden van Emily. Naast uiteraard veel foto’s, wordt er ook nog regelmatig over gepraat (wat ook heel goed is uiteraard!) Zo was het laatst ook Moederdag, en Lily had een tekening van haar moeder gemaakt, en liet die ook vervolgens zien aan haar oma op Skype (Emily’s moeder). Die vond het prachtig, maar je hoort en voelt gewoon de pijn. Af en toe wel even slikken.

Met de kinderen gaat het ook goed! Uiteraard wel heel anders om van een 3 en 5 jarige naar 5,7 & 9 te gaan! Ik zal wel even een voor een hun karakters een beetje beschrijven.

Lily (5) is een ontzettend lief vrolijk meisje. Wat we hier altijd zeggen: “If you love Lily, she will love you even ten times more” wat ook echt zo is! Ze komt vaak op me afgerend, en houdt erg van knuffelen. Verder vindt ze het leuk om te tekenen, op de piano te spelen, Uno te spelen (en mij eigenlijk altijd te verslaan, hoe hard ik ook m’n best doe) en trampoline te springen. Maar ze is ook erg gevoelig, zoals vanavond, was ze zo moe dat ze een beetje jammerig wordt. Dan huilt ze over alles, en dan probeer je d’r te troosten en dan zegt ze bijvoorbeeld “I miss mummy,” en “but mummy is not here”. Dan moet je zelfs even je tranen wegslikken, en haar vertellen dat mummy een ster in de lucht is, die altijd over haal zal waken.

Ollie/Oliver (7) Is een hele vrolijke en speelse jongen! Hij vindt het geweldig om met je te stoeien en worstelen en kussengevechten te houden! Hij speelt drums en piano, en is ondanks dat hij nooit echt zin heeft in z’n huiswerk, wel heel erg slim. Zo gaat ‘ie op maandag naar extra huiswerkklas omdat hij zich anders verveelt haha. Maar voorlopig vindt hij spelen nog veel leuker.


Will/William (9) is ongeveer de apartste 9-jarige die ik ooit heb gezien. Hij is ontzéttend slim (vaak slimmer dan ik, wat ik eerlijk gezegd niet uit kan staan), houdt van lezen, huiswerk maken, naar Harry Potter boeken luisteren (hij heeft alle Harry Potters op z’n 5^e al uitgelezen), leren, scheikundige dingen doen, koken, en als klapper op de vuurpijl heeft hij in een restaurant liever een kaasplankje als toetje. Verder is het bij hem erg belangrijk dat je hem het gevoel geeft dat ‘ie speciaal en onafhankelijk is, en dat ie zelfstandige dingen mag doen.


Uiteraard heeft het overlijden van hun moeder effect op de kinderen, vooral bij de jongens (die uiteraard ouder zijn en het daarom misschien bewuster hebben meegemaakt). Ollie heeft een soort van verlatingsangst, en kan eigenlijk niet slapen zonder dat z’n vader bij hem ligt, of gedag heeft gezegd. Will heeft denk ik een soort bindingsangst. Hij kan ontzettend rot of brutaal doen tegen de au pairs, hoe goed we het ook bedoelen. Waarschijnlijk omdat hij weet dat we toch weer weggaan, en hij weet hoe het voelt om iemand te verliezen van wie je houdt.
Maar meestal zijn het drie ontzettend vrolijke en gezellige kinderen, en het blijven kinderen, met heel veel spelen en af en toe kattenkwaad!

Maar goed, nu mijn vrije dagen! Eigenlijk ben ik elke dag overdag vrij, van zo’n 9:30 tot 14:30 (als ik een ochtendshift werk). In de eerste paar dagen nam Valesca me mee naar een aantal plekjes en martkjes zoals ik al zei. Ook heb ik Bondi Beach bezocht (wooo!) en of coourrrrse het Opera House en de Harbour Bridge gezien. Verder heb ik meestal in de weekenden gewerkt, maar dan was ik op vrijdag en/of maandag vrij. Ik weet niet precies de volgorde meer van alles (oeps) maar ik heb onder andere een Duits meisje ontmoet! Ze heet Julia en ze is echt een lieverd! De eerste keer zijn we samen naar Manly (een strand in het noorden) geweest, met de ferry. Dit was erg gezellig, en ook zo ontzettend mooi om met zonsondergang de haven van Sydney weer binnen te komen varen! Wauw.
Ze woont niet ver van mij, 5 minuutjes met de bus ongeveer. Haar suburb (Paddington) bestaat eigenlijk uit een lange straat met leuke winkeltjes en restaurantjes. Dus al een aantal keer ben ik die kant op gegaan en hebben we lekker sushi geluncht, of Max Brenner als toetje gehad hmmmm.
Ook ben ik met haar en 2 vriendinnetjes van haar, Liesa en Stéphanie, mee uitgeweest, wat ook erg gezellig was! We gingen naar een toffe club, die ook een poolbar hadden wat wel ontzettend gaaf was. Zo’n zwembad in het midden van de ruimte, en dan openlucht.
Ook was op een vrijdag Brenda in Sydney! Jeeeeeh! Ze is klaar in haar gezin in Bris, en is nu aan 't reizen met een vriendinnetje uit NL (Mandy). Ik heb hun gemeet in de stad, en Melissa kwam ook nog gezellig. We hebben toen lekker bij Vapiano gegeten, Vivid bekeken en geëindigd bij Max Brenner (hoe kan het ook anders haha). Het was superleuk om Bren weer te zien, maar ook heel gek!
Vorig weekend waren de kids uit logeren, dus hadden Jasmina en ik ongeveer het halve weekend vrij! We besloten om lekker uit te gaan, en toen we Craig vertelden dat we even wat drank wilde halen, haalde hij even de hele voorraadkast leeg voor ons (lees: Jack Daniels, vodka, Bacardi, likeur). Dat we dat wel mochten drinken want hij kon het toch niet in z’n eentje op!!! Hahaha. Deze keer zijn we naar een soort bar/club gegaan, half in de open lucht, in Darling Harbour (een van de havens denk ik? Hebben ze verder allemaal dure restaurants en een aantal barren en clubs). Dit was ook erg gezellig! En deze stad blijft me steeds maar weer amazen (sorry, er wás gewoon geen goeie Nederlandse vertaling voor dat). Zoooo mooi, zooo groot, zoooo veel mensen, zooo levendig, gewoon WAUW! En dan lopen de jongens steeds maar te zeuren dat ze de stad haten en liever op een boerderij willen wonen. HAHA daar zit een steekje los.
Ohja, weer even een flashback: met Valesca’s verjaardag gingen we naar een suuuuuperchic (en duur kuch) restaurant. Zo’n ronde, die in één uur 360 graden ronddraait zodat je de hele stad ziet! Het eten was ook zoooo goed en het uitzicht was zo mooi (ondanks dat het Opera House niet verlicht was, omdat ze lichten aan het testen waren of zoiets, vanwege het Vivid Festival, dat is een soort 3weeks lichtfestival hier in Sydney).

Maaar oke… dat was het denk ik wel voor vandaag. Komend weekend ben ik alleen thuis, want het gezin en Jasmina gaan een weekendje weg. Opzich niet heel erg, rustig slapen en doen waar ik zin in heb jeej! Maandag is Sanne in Sydney (vriendinnetje uit Brisbane) en dan gaan we samen een soort cruise doen door de havens, waardoor we heel goed alle verlichte gebouwen kunnen zien ivm het Vivid Festival!
En verder… ja de verdere plannen voor de toekomst komen wel weer in mijn volgende blog!

Heeeeeel veel liefs en kusjessssss

PS: Kijk in mijn fotoalbums voor nog veeeel meer foto's!