Hi!

Zo, dat is alweer een tijdje geleden haha. Sorry, maar er was ook niet heel erg veel boeiends te vertellen, en wilde eerst nog voor Melbourne een blogje schrijven, maar ja, je kent me, dat kwam er natuurlijk weer niet van.

Maar goed, op vrijdag 24 januari was het eerst tijd voor Avicii! Het was heel dicht bij het centrum, en het was een soort heuvel aan een rivier. Beneden stond dan de stage, en bovenaan kon je dan je drankjes kopen en naar de wc’s enzo. Omdat het dus afliep, kon je zelfs als je helemaal achteraan (bovenaan) stond, het nog steeds goed zien. We hebben echt genoten, en het was echt supertof om het mee te maken! Ook hadden we een soort bandana gekocht met Avicii erop, en Evy en Brenda ook nog een shirt.Het was echter wel superdruk, en we stonden best wel vooraan, dus toen hij al zo’n anderhalf uur aan het draaien was besloten Brenda en ik om maar een beetje rond te lopen, nog een drankje te halen, en het hele evenement maar van een ander perspectief te bekijken, wat ons ook echt een super einde van de avond gaf (“Hey Brother” was de openingsact, en “Wake Me Up” het einde, wauw). We hebben echt een hele toffe avond gehad, en waren heel blij dat we alsnog kaartjes hadden kunnen krijgen!

De zondag daarop was het Australia Day! Dit is een feestdag die is ontstaan (na enig onderzoek) omdat op deze dag (26 januari 1788) Australië ontdekt werd. De Aboriginals (oorspronkelijke inwoners van Australië) waren echter niet zo blij met deze inval, en noemen deze dag daarom Invasion Day. Maar goed, dit is in elk geval een vrije dag (deze viel wel op een zondag, maar hier hebben ze de uitmuntende regel om als een nationale vrije dag in het weekend valt, om dan de volgende dag ook maar vrij te geven. Dus op maandag was ook iedereen vrij, helaas was dit natuurlijk geen uitzondering voor mij. Helaas.)
Voor veel Australiërs staat deze dag in het teken van barbecueën en drinken met familie en vrienden. Ook wordt iedereen op deze dag ineens enorm patriottistisch met allerlei merchandise in Australische vlag-sferen, rood, blauw, wit, en ook vooral goud en groen (wat oranje voor ons is, is goud en groen voor hen).

Anyway, de bar van mijn ouders organiseerde wat, dus gingen we daar met een aantal vriendinnetjes heen. We hebben daar heerlijk cocktailtjes gedronken en (gezwijmeld, ehhhh) geluisterd naar een (cute ehhh) goede live artiest. Daarna besloten we naar Southbank te gaan, waar zich vanaf de rivier een vuurwerkspektakel zou voordoen. Dit was heel mooi om te zien, en ook draaiden ze leuke (Australische haha) muziek. Dit duurde zo’n 15 minuten, en toen was het ook klaar. Als afsluitertje hebben we nog lekker bij San Churros gezeten en (Brenda en ik dan) lekker gechocoladefondued (dit is geen woord?)
Ik moest daarna met de trein terug, want de bussen rijden niet meer zo laat, maar helaas had m’n hostdad gedronken, en lag m’n hostmum al te slapen, dus mocht ik mooi 5km gaan lopen vanaf het treinstation. En ik kon kiezen uit Cannon Hill Station, of Murrarie Station. Omdat Murrarie net een stukje dichterbij was (misschien 500m) koos ik daarvoor. Wat ik beter niet had kunnen doen. Het eerste stukje om op de grote weg te komen, bestond namelijk eerst uit lege kantoorgebouwen en garages (ok, daar kon ik nog mee leven, wel eng, maar verder niks aan het handje) maar toen ik eenmaal het bruggetje over was, was het een oneindige weg, met aan mijn linkerkant donker bos, en aan mijn rechterkant weilanden en moerassen, en dat is in het donker ook niet zo leuk om langs te lopen. Gelukkig was er wel straatverlichting, genoeg om de dode slangen en padden op de weg te zien liggen. Hooray! Ik zal ook maar bekennen dat ik deze weg alleen maar heb gerend omdat ik superbang was haha. Er zaten ook veel bochten in, dus pas in de laatste 500m kon ik de grote weg pas zien… Maaaar, no worries, ik ben uiteindelijk veilig thuisgekomen. Uiteindelijk (paar trauma’s, angstzweet en vetverbranding verder).

De volgende dag op maandag, was Nadine ook vrij, en zijn we samen wezen surfen in Surfers. Dit was heel gezellig, en we hebben ook een paar goeie foto’s kunnen maken dus dat was ook geslaagd.

De rest van de werkweek was niet heel bijzonder. Was op zaterdag nog met de kids (ja, alle kids! Ook Al!) naar Southbank geweest, wat ook een gezellig dagje was! Lekker beetje op ’t strandje gelegen, gezwommen, froyo’s&sushi gegeten, je weet wel, beetje wekelijkse kost…

Op zondag hield Toro hun eerste editie van Tarantism, wat een soort feestje moet worden elke eerste zondag van de maand met dj’s enzo. Het was inderdaad nog best druk, met lekkere muziek en we hebben met de meiden lekker cocktailtjes gedronken en hapjes gegeten. Daarna wilden we eigenlijk nog uit, maar we waren toch best moe, dus ben ik met Sylvia meegegaan en hebben we gewoon een sleepover gehouden haha.


De week die daarop volgde was helaas wat minder (misschien daarom ook geen zin gehad om te schrijven?). Ik noem het maar mijn zwarte week hierzo haha. Ergens die week (weet niet eens meer welke dag) had ik met thuis geskyped, en niet zo leuk nieuws te horen gekregen. Gelukkig kan je er over Skype wel goed over praten, en daarna nog over Whatsapp, maar het is niet hetzelfde als thuis zijn om even een dikke knuffel te geven. Dit volgde tot een aantal huilbuien en stress. En laat ik deze week nou ook nog eens voor het eerst in de grote witte auto hebben mogen rijden. Ik zou de kids naar school brengen, en Nicholas zat naast me. Het was echter een enorm ding (4WD), en dan ook nog eens een automaat. Oftewel, heel erg wennen. Ik wist dat we nog een vriendinnetje van Alex moesten ophalen voordat we haar zouden droppen op school, maar wist niet precies waar dat was. En opeens zegt Nicholas, doelend op een meisje dat naast de weg staat in hetzelfde uniform als Al, “we have to pick up that girl,” Daar kwam die een beetje laat mee, en ik was bang dat we haar voorbij zouden rijden, dus in een reflex gooi ik half mijn stuur om naar links, want we zaten niet op de goeie baan. Maar er zat nog een auto tussen, en omdat ik absoluut nog niet wist hoe deze nieuwe rare automaat werkte, aangezien we nog geen 3 minuten aan het rijden waren, kon ik het tij ook niet meer keren… (ofzo…) Helaas, boem pats, onze spiegel eraf, en de auto in kwestie een aantal krassen. Ja dat was wel even schrikken ja, half in shock ben ik op de bijrijdersstoel gaan zitten en heeft Nicholas het werk verder gedaan na de papieren te hebben ingevuld. Heb de halve weg in stilte zitten janken, ik voelde me echt zo rot. En uiteraard omdat het een man is, vroeg Nicholas ook niet even of het wel ging, en dat het oké was. Gelukkig konden we wel een beetje lachen toen hij vertelde dat de man die we hadden aangereden vandaag net voor het eerst in z’n nieuwe auto was gaan rijden… Haha oepsie. Uiteindelijk bleek trouwens niet dat we dat meisje moesten oppikken, maar pas de volgende straat erin moesten. Miscommunicaties to the max.

Maar goed, dat was mijn zwarte week, deze gelukkig wel leuk afgesloten in Surfers Paradise met een aantal meiden (ja, alweer), met zelfs nog een paar golfjes gepakt met Brenda (incl. onze hilarische pogingen om samen op één board te staan. Is toch lastiger dan het eruit ziet was onze conclusie…)


En maandag 10 februari was het alweer een mijlpaal, 4 maanden weg van huis!

Op woensdag had ik alvast wat Valentijns verrassinkjes gemaakt die ik in de lunchboxes van alle kids zou stoppen! Hierin zaten wat snoepjes, en een kaartje eraan met ‘Happy Valentines Day! Xxx Iris’.

Op vrijdagochtend snel tussen hun lunch verstopt haha. In de middag was ik met Nyomee mee naar het restaurant, en daar heb ik nog een stuk of 50 ander soort Valentijns verrassinkjes gemaakt, die ze in de avond aan de gasten zouden geven. Dit bestond uit een kaarsje met 4 bonbons in een soort cupcake vormpje. In de avond ben ik met alle kids nog gezellig ‘uit eten’ geweest, bij een goed burger restaurant in Carindale, wat ook gezellig was zo met z’n viertjes! Verder was het een week waarin Bella opvallend veel (heftige) bloedneuzen kreeg, die krijgt ze wel vaker, maar dit waren er echt een aantal per dag, en dan zo’n 15 tot 20 minuten lang, dat het eruit stroomde… Hmmm. Ook vertrouwen ze me gelukkig wel de rode auto toe, en mag ik daarin nu ook kids naar school brengen en halen! We hebben even 2 extra zitjes gekocht, en nu zijn allebei de auto’s voorzien van kinder-uitrusting!


En toen, op zaterdagochtend was het eindelijk zo ver… Melbourne! De wekker ging al akelig vroeg, want we vlogen om kwart over 8. Dat betekent rond 7u op het vliegveld staan, wat inhield dat Nadine al om 6:45 voor de deur stond… Het inchecken en alles verliep erg soepel en voor we het wisten zaten we al in de lucht. Ook de vlucht was prima, zo’n 2 uurtjes vliegen, en rond 12u stonden we dan echt in Melbourne (uurtje tijdverschil). We besloten geen tijd te verliezen, en gingen gelijk uit het vliegveld door naar de Queen Victoria Markets (excuus, Vic Markets, de busdriver begreep al niet waar we het over hadde). Deze zijn heel bekend, en het was ook erg leuk om daar een beetje overheen te struinen. Op zich was het niks nieuws, het leek heel erg op marktjes die je overal in Azië hebt, alleen dan misschien iets groter en ook overdekt. Na een lekkere sushi (of course) begon onze wandeling naar het hostel. Als je een kaart van Melbourne ziet, lijkt het net een ruitjespapier, zo strak en georganiseerd zijn alle straten. In principe hoefde we namelijk alleen maar naar beneden (het zuiden) te lopen en dan kwamen we er bijna vanzelf. Na een paar keer een beetje links te hebben aangehouden om zo toch door het echte centrum te lopen kwamen we eindelijk bij het hostel aan, ’t was nog best een lange wandeling… Het centrum was heel mooi en leuk om te zien, je zag gelijk wat voor soort stad het was. Heel levendig, en barstend van de cultuur, kunst, muziek, eettentjes etc. We zijn onderweg nog een museum ingelopen, langs de graffiti muren geweest, de ‘hoofd’ winkelstraat uitgelopen en nog wat marktjes bezocht. In het hostel hebben we onze spullen in de kamer gedropt, en heel even beetje uitgerust, en toen het een beetje begon te schemeren wilde we graag naar het Skydeck, waar je op kon voor een uitzicht op de stad. Dit was ook supermooi en tof om te zien! Het was wel een beetje bewolkt, waardoor het niet echt een duidelijke zonsondergang was, maar het gaf wel een mooie soort oranje roze gloed. Het uitzicht was echt breathtaking en nadat we onze fotorolletjes vol hadden geschoten (joke, gewoon digitale camera’s hier), hebben we echt nog misschien een half uur gewoon naar buiten zitten kijken. Daarna waren we eigenlijk bekaf, dat we na een kort wandelingetje maar gewoon naar bed zijn gegaan, waar ik nog een beetje probeerde te lezen maar mijn ogen konden zichzelf niet open houden haha.


Ook de volgende dag stond weer in het teken van vroeg uit de veren, aangezien de Great Ocean Road, incl. 12 apostles op de planning stond. Om 7:30 werden we van het hostel opgehaald, en rond 9u ’s avond waren we weer thuis! Ook dit was een geweldige dag, waarin we ongeveer alles hebben gezien (The Great Ocean Road incl. de ‘poort’, wilde koala’s en walibi’s, een soort jungle met immens grote bomen met een bladerdek waardoor 5% van de zon maar de grond raakte, 7 apostles – sorry, de andere 5 waren ingestort -, en nog meer eindeloze kliffen en stranden en rotspartijen. Het was echt één en al sightseeing, maar wel heel erg de moeite waard! We hadden ook een ontzettend leuke gids, die ons ongeveer over elke zandkorrel nog wel iets kon vertellen. Wat opvallend was, is dat het echt daadwerkelijk een stuk kouder was, vooral vergeleken met Brisbane. We liepen de hele dag in korte broeken, en soms zelfs nog in dikke vesten! En moet toegeven dat we af en toe nog hebben staan rillen ook (bij 20*C, sorry, maar je moet wat als je gewend bent aan 35*C en altijd warm klam weer… Real Brissy girls already!) Ook dit was weer een hele vermoeiende dag, maar wel echt zooo leuk!


Op maandag vlogen we aan het eind van de middag alweer terug naar Brisbane, en rond 10u moesten we uitchecken. We zijn eerst nog even de stad in geweest, rustig ontbeten en nog iets meer rondgelopen en gekeken dan op zaterdag. Vervolgens weer terug naar het hostel, want een oude buurjongen van Nadine die ook tijdelijk in Melbourne woont zou ons oppikken, en naar Brighton Beach rijden (waar de famous beachhouses te vinden zijn). Na enig gezoek, en veel Duitse woorden verder, kwamen we daar aan. Dit was wel grappig om te zien, smal strandje en dan wel met meer dan 100 kleine huisjes op een rijtje, geverfd in allerlei gekke kleuren en patronen. Ook kon je vanaf hier best goed de stad zien, wat ook wel bijzonder was. Maar aangezien dit geen plek was waar je nou nog de hele dag kon doorbrengen, besloten we om nog naar Luna Park (klein pretparkje, met oudste achtbaan van de wereld) en een gek casino te gaan. Het een was gesloten, maar had wel een spectaculaire ingang, en het ander was meer voor de lol (aangezien dat echt zo’n super rijkelui’s casino was, het was ook echt gigantisch, en heel chic). Maar we kregen wel een gratis Gold Card met gratis 5$ erop, dus die konden we mooi vergokken.


Vervolgens zijn we rustig naar het vliegveld gebracht (chill) en hebben we het vliegtuigje teruggepakt naar Brissyyyy. Het binnenlands vliegen is hier trouwens zo simpel, echt alsof je de trein pakt. Je hoeft door 1 douane heen, en ze checken 0x je paspoort, of de naam op je ticket!

We kunnen in elk geval terugkijken op een super geslaagd maar ook vermoeiend weekend! Ben heel blij dat we zijn gegaan, en dat ik nu ook een andere stad heb kunnen zien. Wat echt totaal anders was dan Brisbane! Maar toch was het terug in Queensland wel weer het gevoel van thuiskomen wat ook wel heel fijn is haha…

Verder was deze week niet heel bijzonder. Heb vandaag (vrijdag) toen de kids op school zaten met Brenda afgesproken in een speeltuintje waar haar jongste kon spelen, en wij lekker kletsen, wat toch heel gezellie was! Ook hebben we het nog gehad over wat we willen doen ná au-pairen… En dingen als misschien nog eventueel werken in Nieuw-Zeeland/Melbourne sluiten we niet uit. Dat klinkt allemaal super maar moeten we allemaal nog uitzoeken… Maar de plannen zijn er in elk geval!


Hierrrr nog wat foto's van mijn telefoon, in collages! Wel wat veel deze keer...







XOXO tot de volgende keer!